Όρος Αράκυνθος Αιτωλοακαρνανίας

Ξενάγηση στα μονοπάτια του Αρακύνθου

Μια εύκολη πεζοπορική διαδρομή, με ιστορική αλλά και οικολογική αξία. Απλά μια εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη…
Μόλις 30 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Μεσολόγγι, το βουνό Αράκυνθος ή Ζυγός με υψόμετρο 984 μέτρων διαθέτει όλες τις προδιαγραφές για ένα χαλαρό διήμερο. 

Για να απολαύσετε το ταξίδι πάρτε μαζί σας κιάλια για την παρατήρηση των πουλιών, νερό, ελαφρά παπούτσια περπατήματος κι ένα μεγάλο μαχαίρι για το κόψιμο των κλαριών του πυκνού σε βλάστηση μονοπατιού.

Το πιο γνωστό τμήμα του Αράκυνθου, που δεν το συνδέει κανείς εύκολα με το βουνό, είναι η Κλεισούρα, το εντυπωσιακό φαράγγι που περνά με αυτοκίνητο όποιος κατευθύνεται από το Μεσολόγγι στο Αγρίνιο.

H περιοχή καλύπτεται από μεσογειακή μακία, φρύγανα, κωνοφόρα, βελανιδιές και αιωνόβιες καστανιές. Μέσα στο φαράγγι η βλάστηση αλλά και η χλωρίδα είναι πλούσια και αποτελείται από γέρικα πλατάνια, κυπαρίσσια, κουτσουπιές, χαρουπιές, αγριοτσικουδιές, σχίνα, παλιούρια, ασφάκες, ρείκια, αγριελιές, βελανιδιές, πουρνάρια και Σπάρτα. Στις ψηλές, όμως, κορυφές του Αράκυνθου υπάρχουν σημαντικά δάση με πολλά υπεραιωνόβια δένδρα. 

Στον Αράκυνθο θα συναντήσετε αγριογούρουνα, ελάφια, σκίουρους, χελώνες και άλλα άγρια ζώα. Επίσης αρκετά είδη ερπετών και πτηνών όπως ο αετός. Για την μεγάλη του οικολογική σημασία, ο Αράκυνθος μαζί με το φαράγγι της Κλεισούρας είναι ενταγμένος στο δίκτυο Nature 2000.

Από Μεσολόγγι: 37 χλμ. – 50 λεπτά 

Από Αγρίνιο: 23 χλμ. – 40 λεπτά

Μύθοι, αρχαίοι οικισμοί, μοναστήρια

Πριν από εκατομμύρια χρόνια μεταξύ των Αιτωλικών και Ακαρνάνικων βουνών, στην Αιτωλική πεδιάδα, σχηματίζονταν μια μεγάλη λίμνη μέσα στην οποία χυνόταν ο ποταμός Αχελώος για να ξαναβγεί νότια, από τα Στενά της Κλεισούρας – τα “Κύκνεια Τέμπη” των αρχαίων – κι ύστερα να χυθεί με ορμή στον κόλπο του Αιτωλικού.

Στο πέρασμα των αιώνων, έπειτα από καθιζήσεις και γεωλογικές ανακατατάξεις στην περιοχή μεταξύ του Αράκυνθου και των απέναντι Ακαρνανικών βουνών, ο Αχελώος στράφηκε προς το μέρος της καθίζησης και πήρε την τωρινή του “πορεία”. Η μεγάλη αρχαία λίμνη χωρίστηκε στα τρία, στις σημερινές λίμνες Τριχωνίδα, Λυσιμαχία και Οζερό και η Κλεισούρα μετατράπηκε σε στεγνή κοίτη, με τους ωραίους, αξιοπερίεργους βράχους και τις απόκρημνες όχθες της. Οι γυμνοί βράχοι εδώ εξουσιάζουν το τοπίο, είναι ασβεστολιθικοί, τεράστιοι σαν πύργοι που αγγίζουν τον ουρανό. Τα χρώματά τους ποικίλουν άλλοι είναι καφέ, κοκκινωποί, ξανθοί, μαύροι, γαλάζιοι, γυμνοί και φαγωμένοι από τους αιώνες. Σχισμάδες, σπηλιές και σπηλιαράκια, βράχοι σκεπασμένοι με λίγα κλαδιά και χαμηλούς θάμνους που ανάλογα με την εποχή έχουν και τα χαρακτηριστικά τους χρώματα.

Πρόκειται για ένα εκτεταμένο συγκρότημα από τον Εύηνο ως κάτω από το Αγγελόκαστρο, όπου σβήνει με ελαφρά επικλινείς πλαγιές, σε απόσταση πέντε περίπου χιλιομέτρων από την αριστερή όχθη του Αχελώου, με μέγιστο ύψος 984μ. Η νότια πλευρά του είναι απότομη και βραχώδης, ενώ η βόρεια είναι κατάφυτη με πλούσια θαμνοτόπια, ελαιόδενδρα και δάσος καστανιάς. Το φυσικό πλαίσιο του Αρακύνθου πλούσιο και πολυποίκιλο. 

Η Κλεισούρα, τα «Κύκνεια Τέμπη» των αρχαίων, μνημείο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με το μοναστήρι της Αγία-Λεούσας που έθρεψε τα παιδικά μας χρόνια, τα όρνια στις απρόσιτες πλαγιές και τα οράματα στους βράχους. Εδώ μοναστήρια, τόποι ιστορίας και πίστης, η Αγία-Αγάθη, ο Άη Συμιός, η Παναγία Κατερινού, ο Άγιος Νικόλαος ο Κρεμαστός. Εδώ η Πλευρώνα και η Καλυδώνα, αρχαίοι μύθοι και θρύλος, η Κυρά Ρήνη και το Γυφτόκαστρο, και απομεινάρια αρχαίων πόλεων, η Ώλενος, η Ιθώμη.

Στίχοι του μεγάλου Ζακυνθινού ποιητή Διονύσιου Σολωμού…
«Το χάραμα,
επήρα του ήλιου τον δρόμο,
κρεμώντας την λύρα, την δίκαιη στον ώμο,
κι όπου χαράζει έως όπου βυθά,
τα μάτια μου δεν είδαν,
τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι…»


Στα βήματα των αγωνιστών…

Μεσολόγγι, λοιπόν, βγαίνουμε από την πύλη της εξόδου και μέσω του αμπελιού του Ριζοκότσικα κατευθυνόμαστε σε 9 χλμ. περίπου (2 ώρες περπάτημα) στο ιστορικό μονοπάτι του Αϊ-Συμιού.

Στον Αϊ-Συμιό κατάφερε, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Κασομούλη, να φθάσει μόνο μία από τις 3 φάλαγγες της εξόδου, με αρχηγούς τους Μακρή και Τζαβέλλα, και εκεί, ενώ περίμεναν ότι θα τους βοηθούσαν κάποιοι οπλαρχηγοί που είχαν έρθει για να πραγματοποιήσουν αντιπερισπασμό στους Τουρκοαιγύπτιους, εξαιτίας εσωτερικών ερίδων, δεν ήρθαν και οι εξοδίτες βρήκαν πολυάριθμους Αλβανούς υπό τον Μουσταήμπεη και έπαθαν τα πάνδεινα καταδιωκόμενοι ακόμη και πάνω στο βουνό. 

Στη διάρκεια των μαχών (με χιλιάδες τους νεκρούς) σώθηκαν μόνο 1.300 άνδρες, 7 γυναίκες και 3-4 παιδιά, όπως γράφει ο Σπ. Τρικούπης, περπατώντας όλη τη νύχτα και φθάνοντας τα ξημερώματα στην κορυφή του βουνού σε κακή κατάσταση από τις ταλαιπωρίες, την πείνα και τον κόπο.

«Χάσμα σεισμού ‘που βγάν’ ανθούς / και τρέμουν ‘ς τον αέρα….» είναι ο Αράκυνθος (ή Ζυγός), ένα εκτεταμένο ορεινό συγκρότημα, με μέγιστο υψόμετρο μόλις 984 μ., με τη νότια όμως όψη του, βραχώδη και κατάφυτη, να φράζει στα Β. το Μεσολόγγι και τις λιμνοθάλασσές του. 

Αυτόν τον Αράκυνθο έπρεπε να διαβούν η εξοδίτες για να σωθούν. Ας δούμε πώς. Από τη Μονή του Αϊ-Συμιού (υψόμετρο 200 μέτρα), ακολουθώντας με ΒΔ. κατεύθυνση έναν δασικό δρόμο, περνάμε από ένα αλσύλλιο, έναν τεραστίων διαστάσεων σταυρό, σε τρίστρατο, κατευθυνόμαστε εντελώς δεξιά, αποκτούμε θέα της λιμνοθάλασσας και σε 20 λεπτά περίπου, στα 300 μ. υψόμετρο, σε ένα πλάτωμα, συναντάμε στα δεξιά μας τα πρώτα κόκκινα σημάδια της σηματοδότησης και ακολουθούμε το μονοπάτι που εγκαταλείπει τον δρόμο και «χώνεται» μέσα στη μεσογειακή μακία. Ανηφορίζουμε μια σάρα και σε 20 λεπτά, κόβοντας με μια χαντζάρα τα κλαριά που φράζουν το πέρασμα, φτάνουμε στους λιθοσωρούς 2 ιστορικών ταμπουριών. 

Από εδώ και επάνω η καρδιά μας κτυπάει έντονα. Γύρω μας αισθανόμαστε την αόρατη παρουσία των νεκρών εξοδιτών να κατευθύνει τα βήματά μας.

Το μονοπάτι δεν είναι ένα απλό μονοπάτι αλλά ένα λιθόστρωτο, από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Αιτωλοί, το οποίο και είχε κλειστεί μέσα στην οργιαστική βλάστηση Κύριος είδε για πόσες δεκαετίες.

Και τα ταμπούρια αυτά ήταν αυτά που χρησιμοποίησε η «έξωθεν βοήθεια» για να κτυπήσει τους Αλβανούς και να σώσει τους εξοδίτες. Δεκαπέντε επιπλέον λεπτά περπάτημα και είμαστε στην κορυφογραμμή του Αράκυνθου με φοβερή θέα 360 μοιρών γύρω γύρω.

Στα Ν. φαίνεται το Μεσολόγγι, στα Α. η Βαράσοβα, στα Β. η Δερβέκιστα, προς την οποία και κατηφόρισαν οι εξοδίτες για να σωθούν. Ειλικρινά είναι από τους ωραιότερους τόπους που θα συναντήσετε ποτέ στη ζωή 

σας .

«Παράμερα στέκει, ο άνδρας και κλαίει
αργά το τουφέκι, σηκώνει και λέει:
Σε τούτο το χέρι τι κάνεις εσύ;

Ο εχθρός μου το ‘ξέρει πως μου είναι βαρύ…» 

Το καριοφίλι, ο περίφημος λιάρος, του αρματωλού του Ζυγού και στρατηγού Δημητράκη Μακρή, που οδήγησε τη φάλαγγα των εξοδιτών προς τη σωτηρία, ζει όμως σήμερα στο Μουσείο του Μεσολογγίου και σας περιμένει, φίλες και φίλοι αναγνώστες, μετά το περπάτημα στο μονοπάτι, για να ριγήσετε και εσείς μπροστά του όπως ρίγησα και εγώ, για τους ελεύθερους πολιορκημένους της πολιτείας της λιμνοθάλασσας…


ΠΗΓΗ: https://iaitoloakarnania.gr/,youtube.com

Φθινόπωρο στην Οροσειρά Ροδόπης στο Παρθένο Δάσος του Φρακτού

Η οροσειρά της Ροδόπης συνθέτει ένα πολύτιμο μωσαϊκό οικοσυστημάτων της Βαλκανικής χερσονήσου και αποτελεί μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες οικολογικά περιοχές της Ευρώπης, εξαιτίας της μεγάλης βιοποικιλότητας που παρουσιάζει (σχεδόν το 60% των ειδών που απαντώνται σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν εδώ). Σε αυτό συνετέλεσε η γεωγραφική της θέση (σημείο συνάντησης της βαλκανικής, ιρανοκασπικής και μεσογειακής χλωρίδας και πανίδας), η γεωλογική σύσταση και γεωμορφολογία της, καθώς και το γεγονός ότι δεν καλύφθηκε από παγετώνες την τελευταία εποχή των παγετώνων. Ως αποτέλεσμα, πολλά είδη της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης βρήκαν καταφύγιο στη Ροδόπη, ο ορεινός όγκος της οποίας σηματοδοτεί το νοτιότερο όριο της εξάπλωσής τους.



Το Παρθένο Δάσος του Φρακτού βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Δράμας, κάτω από την ψηλότερη κορυφή (Δελημπόσκα) της Κεντρικής Ροδόπης στα 1.953 μ. Την ονομασία του την οφείλει στο γεγονός ότι όλη η περιοχή είναι μια λεκάνη φραγμένη με κορυφογραμμές με μία μόνο διέξοδο στο νότιο και χαμηλότερο σημείο της και την παρθένα ομορφιά του στον χαρακτηρισμό του ως στρατιωτικής ζώνης για πολλά χρόνια.



Πρόκειται για ένα πλήρες δασικό τοπίο, ένα μοναδικό μνημείο της φύσης μεγάλης επιστημονικής αξίας, με πελώριο ύψος δέντρων, πλούσια βλάστηση με μεγάλη ποικιλία αείφυλλων και φυλλοβόλων, κωνοφόρων και πλατύφυλλων με πολλές αποχρώσεις του πράσινου, που το φθινόπωρο σχηματίζονται εντυπωσιακοί χρωματισμοί, ένας συνδυασμός γεωλογικών και υδάτινων σχηματισμών. Είναι το μοναδικό Παρθένο Δάσος της Ελλάδας και ένα από τα σπουδαιότερα στο είδος του στην Ευρώπη.

Η εξέλιξη του δάσους ακολούθησε τους κανόνες της φύσης και δεν διαταράχθηκε από τον άνθρωπο -η παρουσία του οποίου περιορίστηκε σε τέτοιο βαθμό που να μην επιδράσει στο δασικό οικοσύστημα- εδώ και τουλάχιστον 500 χρόνια. Η έκταση των 5.500 στρεμμάτων καταγράφηκε ως παρθένο δάσος το 1979 και το 1980 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης.Από τότε μέχρι σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς απόλυτης προστασίας και δεν επιτρέπεται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα παρά μόνο η επιστημονική έρευνα. 

Η επιστημονική αξία του παρθένου δάσους για τη μελέτη και έρευνα της φυσικής αναγέννησης και εξέλιξης της δομής του δάσους, κάτω από εντελώς φυσικές συνθήκες είναι πραγματικά ανυπολόγιστη και παρουσιάζει πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον.

Περιφερειακά του παρθένου δάσους υπάρχει μια ευρύτερη προστατευτική ζώνη που μαζί με αυτό ονομάζεται δάσος Φρακτού. Στην περιφερειακή ζώνη το δάσος προσομοιάζει με τα δάση της Κεντρικής Ροδόπης και βρίσκεται σε καθεστώς μερικής προστασίας, καθώς απαγορεύεται η βοσκή και η θήρα, ενώ επιτρέπεται η ξυλοπαραγωγή και η δασική αναψυχή. Λειτουργικό κέντρο του δάσους είναι το δασικό εργοτάξιο Φρακτού που βρίσκεται 8,5 χλμ. πριν από το παρθένο.

Στο δάσος συνυπάρχουν διάφορα είδη πλατύφυλλων και κωνοφόρων από μικρές ηλικίες και ύψη μέχρι και γηρασμένα ή ξερά δέντρα μεγάλου ύψους. Η ορατότητα είναι μικρή εξαιτίας της πυκνής βλάστησης, ενώ είναι αδιάβατο λόγω των κατακείμενων δέντρων. Το δάσος είναι μικτό από οξυές, δασικές πεύκες (κόκκινη πεύκη), μαύρες πεύκες και ερυθρελάτες, ένα σπάνιο δέντρο στην Ελλάδα που φυτρώνει μόνο στη Ροδόπη και ξεχωρίζει από το φύλλωμά του που σχηματίζει “κουρτίνες” και τα κουκουνάρια του γέρνουν προς τα κάτω, υβριδογενείς ελάτες, σφενδάμους, γαύρους, φλαμουριές κ.α. Επίσης, υπάρχουν διάσπαρτες σημύδες, δέντρο επίσης σπάνιο και μοναδικό στοιχείο της περιοχής που μοιάζει με τη λεύκα.

Η ερυθρελάτη και η δασική πεύκη (καθώς και άλλα είδη) δίνουν στην περιοχή χαρακτήρα μεσευρωπαϊκού τοπίου. Τέλος, η ύπαρξη άγριων καρποφόρων δέντρων και θάμνων, καθώς και το πλήθος των αγριολούλουδων συμπληρώνουν το τοπίο με την ανάλογη αισθητική.

Η πανίδα που εμφανίζεται στο Φρακτό είναι πλούσια σε είδη και σε αριθμούς. Η περιοχή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά ορεινά οικοσυστήματα, με την εμφάνιση όλων σχεδόν των ειδών που ζουν στα ελληνικά βουνά. Το μεγάλο υψομετρικό εύρος του δάσους, που από τα 780 μ. διαμέσου πυκνοδασωμένων πλαγιών καταλήγει στο Παρθένο Δάσος στα 1.953 μ., σε συνδυασμό με την εμφάνιση χαραδρών, ορθοπλαγιών και λιβαδικών εκτάσεων (ανώτερη υψομετρική ζώνη), δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συνύπαρξη πολυάριθμων ειδών. 

Στο σύμπλεγμα Φρακτού αναπαράγονται περισσότερα από 32 είδη θηλαστικών, μεταξύ των οποίων η καφέ αρκούδα, το ζαρκάδι, το ελάφι, ο λύκος, το αγριόγιδο, η αγριόγατα, ο αγριόχοιρος και τελευταία σύμφωνα με μαρτυρίες έχει θεαθεί και λύγκας. Από την ορνιθοπανίδα αξίζει να σημειωθεί η παρουσία του αγριόκουρκου, της αγριόκοτας, του καρυδοσπάστη, του χρυσαετού και του κραυγαετού. Είναι προφανές ότι η πανίδα αυτή ζει και μετακινείται σε ολόκληρο το δάσος Φρακτού. Η πιθανότητα συνάντησης με κάποιο άγριο ζώο μέσα στο δάσος είναι μεγάλη, καθώς βρίσκονται σε μεγάλους πληθυσμούς και δεν φοβούνται την παρουσία του ανθρώπου, αφού δεν έχουν συνηθίσει σε ανθρώπινες οχλήσεις.

Από αισθητική άποψη το παρθένο δάσος του Φρακτού διακρίνεται για την χαρακτηριστική και μοναδική ομορφιά του. Οι έντονοι γεωλογικοί σχηματισμοί στο κεντρικό τμήμα της περιοχής, μαζί με τις πολλές σάρες δίνουν μια τραχύτητα και αγριάδα στο χώρο που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα δασικά τοπία.

Αφετηρία όλων των πεζοπορικών εξορμήσεων στο Παρθένο Δάσος του Φρακτού αποτελεί το χωριό Παρανέστι του νομού Δράμας.

ΠΗΓΕΣ:https://dasarxeio.com/,https://www.ypaithros.gr/, youtube.com ,  ΕΙΚΟΝΕΣ www.digital-camera.gr , φωτο dimkatra

ΟΙ ΑΓΡΙΟΙ ΚΥΚΝΟΙ WILLIAM BUTLER YEATS, Mετάφραση Γιώργος Βαρθαλίτης.

ΟΙ ΑΓΡΙΟΙ ΚΥΚΝΟΙ

Τα δέντρα το φθινόπωρο είναι ωραία,

τα μονοπάτια είναι ξερά.
Τον ουρανό στου Οκτώβρη το λυκόφως
αντιφεγγίζουν τα νερά·
στη λίμνη τη γεμάτη μες τις πέτρες
πενήντα κύκνοι είναι κι εννιά.

Το δέκατο ένατο φθινόπωρο ήρθε
στα μέρη ετούτα τα ίδια·
πριν τους μετρήσω, στα φτερά τους βλέπω
να υψώνονται όλοι αιφνίδια
με βοή, και να σκορπίζουν σε μεγάλα
σπασμένα δαχτυλίδια.

Είναι η καρδιά μου πικραμένη, αφού είδα
τα πλάσματα τα λαμπερά.
Όλα απ’ τη δύση αλλάξανε, που ακούοντας
στην όχθη αυτή πρώτη φορά
ψηλά τον χτύπο των φτερών τους, γίναν
τα βήματά μου  πιο ελαφρά.

Ανέμελα ζευγάρια ακόμα πλέκουν
μαζί στο παγωμένο ρέμα
ή ανέρχονται στον αέρα, στην καρδιά τους
δεν πάγωσεν ακόμη το αίμα,
γιατί το πάθος κι η αρπαγή, όπου πάνε
καρφώνουν πάνω τους το βλέμμα.

Αλλά στ’ ακίνητο νερό κυλάνε,
μυστήριο τώρα κι ομορφιά·
πλάι σε ποια λίμνη ή κρήνη, σε ποια βούρλα
θα χτίσουν μέσα τη φωλιά
και θα τους καμαρώσουν σαν ξυπνήσω
και δω πως πέταξαν μακριά;

WILLIAM BUTLER YEATS, Mετάφραση Γιώργος Βαρθαλίτης.

ΠΗΓΗ: https://itzikas.wordpress.com/2016/02/06/πες-το-με-ποίηση-135ο-η-λίμνη/

Μικρές φυσικές λίμνες της Ελλάδας

  ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ -ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ

Η Λίμνη του Μικρού Χωριού τροφοδοτείται από το μικρό ποταμάκι που περνάει έξω από το Παλιό Μικρό Χωριό σε απόσταση μόλις 0.6km από αυτό. Η καλύτερη εποχή για να την επισκεφτεί κανείς είναι από την άνοιξη μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Τα νερά του ποταμού που την τροφοδοτούν πέφτουν το καλοκαίρι σιγά σιγά και η μικρή λίμνη εξαφανίζεται. Σχηματίστηκε το 1963 από την κατολίσθηση που συνέβη στο χωριό της 13 Ιανουαρίου του ίδιου έτους. Η τοποθεσία είναι πραγματικά μαγευτική και η ηρεμία που επικρατεί θα σας χαλαρώσει. 

 ΛΙΜΝΗ ΤΣΙΒΛΟΥ-ΑΧΑΪΑ

Ανάμεσα από τις πλαγιές του Χελμού, στα Καλάβρυτα, ξεπροβάλλει η πανέμορφη ορεινή λίμνη Τσιβλού.Η «μικρή Ελβετία», όπως την αποκαλούν, εξαιτίας του τοπίου που παραπέμπει στις ειδυλλιακές Άλπεις, βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων.Τριγύρω της υπάρχει πλούσια βλάστηση που φτάνει έως τις παρυφές της λίμνης. Ελάτια, πλατάνια και καστανιές συνθέτουν το χρωματιστό τοπίο.Έχει βάθος 80 μέτρα και επιφάνεια 200 στρέμματα.Πρόκειται για μια φυσική λίμνη με ζωή λιγότερο από εκατό χρόνια, αφού προστέθηκε στον γεωφυσικό χάρτη μόλις το 1913.

 ΛΙΜΝΗ ΖΟΡΙΚΑ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ

Η Ζορίκα είναι μια μικρή, φυσική και τελείως παραμυθένια λίμνη που βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι, πνιγμένη μέσα σε ένα δάσος μαυρόπευκων. Οι περισσότεροι την γνωρίζουν ως «Η λίμνη με τα νούφαρα». Την ονομασία Ζορίκα την πήρε από το ρέμα που κυλάει λίγο πιο χαμηλά. Η λίμνη βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι στην περιοχή ανάμεσα στα χωριά Φλαμπουράρι και Γρεβενίτι, ακριβώς πάνω στον επαρχιακό δρόμο που έρχεται από τη λίμνη των Πηγών του Αώου .

Το μέγεθος είναι πολύ μικρό, καθώς φτάνει περίπου τα 2 στρέμματα με μια περίμετρο 180 μέτρων. Οι όχθες της από τη μεριά του δρόμου είναι ήρεμες και έτσι μπορεί κανείς με ευκολία να παρατηρήσει βατράχια και τρίτωνες στα ρηχά, ενώ από τη μεριά του δάσους υψώνεται ήρεμα ένας πυκνόφυτος λόφος. Το ιδιαίτερο με τη λίμνη Ζορίκα, πέρα από τη μαγευτική ομορφιά της, είναι ότι αποτελεί ένα σπάνιο οικότοπο, μια μικρή φυσική λίμνη στη μέση του δάσους, σημαντικό βιότοπο για διάφορα είδη της δασικής πανίδας και χλωρίδας.

ΛΙΜΝΗ ΜΑΥΡΟΜΠΑΡΑ -ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Τρία χιλιόμετρα πάνω από τον κεντρικό δρόμο, δυτικά του Πολύχρονου, ένας δρόμος οδηγεί στην καρδιά του βουνού της Κασσάνδρας. Εκεί, σε υψόμετρο 200μ. βρίσκεται μια μικρή λίμνη που ονομάζεται Μαυρόμπαρα και παρουσιάζει μεγάλο οικολογικό ενδιαφέρον. Μνημείο της φύσης από το 1997, αποτελεί ένα μοναδικής ομορφιάς υδροβιότοπο, τον οποίο επισκέπτονται πολλοί τουρίστες κάθε χρόνο. Εδώ βρίσκονται τα τρία σπάνια είδη της ευρωπαϊκής νεροχελώνας Testudinata (testudo hermanii boetgeri, emys orbicularis & mauremys caspica), που είναι υπό εξαφάνιση και βρίσκουν καταφύγιο στα ήρεμα νερά της. Προστατεύονται από την Σύμβαση της Βόννης Ν.2719 και την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την διατήρηση της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Αποτελεί τη μοναδική στη Χερσόνησο της Κασσάνδρας λίμνη και είναι, πράγματι, ένα σημείο της φύσης και ένας χώρος της ευρύτερης Χερσονήσου Χαλκιδικής που προκαλεί το θαυμασμό του επισκέπτη.

ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΝΑΝΩΝ-ΡΟΔΟΣ

Η λίμνη των Νάνων   βρίσκεται στη δυτική πλευρά του όρους Προφήτης Ηλίας. Είναι μια μικρή φυσική λίμνη που γεμίζει από τα νερά της βροχής. Το 1988 διαπιστώθηκε εκεί η ύπαρξη πληθυσμού γκιζανιών, ο οποίος μάλιστα χαρακτηρίστηκε και ως ασφαλής. Το 1991 όμως, έπειτα από νεότερη μελέτη, ο πληθυσμός αυτός αναφέρεται να έχει εξαφανιστεί.


ΛΙΜΝΗ ΔΑΣΙΟΥ-ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Στο βορειοανατολικό άκρο του οροπεδίου της Ζήρειας σχηματίζεται από το φθινόπωρο μέχρι αργά την άνοιξη, η εποχιακή λίμνη Δασίου. Μαζί με το δάσος που την περιβάλλει σχηματίζει ένα εξαιρετικής ομορφιάς αλπική τοπίο. Τα χρώματα εναλλάσσονται με τις εποχές αλλά ιδιαίτερα οι εικόνες της παγωμένης λίμνης τον χειμώνα είναι μοναδικές.

ΛΙΜΝΗ ΙΤΕΑ-ΓΡΕΒΕΝΑ

Ιτέα: Το χωριό με την μικρή λίμνη στα Γρεβενά. Στην ευρύτερη περιοχή των Γρεβενών, στα 623 μέτρα υψόμετρο, βρίσκεται χτισμένο το χωριό Ιτέα.Πρόκειται για ένα μικρό και ήσυχο χωριό της περιοχής μέσα σε ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον.Μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, που θυμιζεί πίνακα ζωγραφικής, βρίσκεται η λίμνη, που μαγνητίζει το ενδιαφέρον το επισκεπτών της ευρύτερης περιοχής. 

ΛΙΜΝΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΔΑ-ΚΑΡΔΙΤΣΑ

    

 Ένας κρυμμένος παράδεισος, ένα κρυμμένο μυστικό στα βουνά της ανατολικής Αργιθέας στον νομό Καρδίτσας, είναι η λίμνη Στεφανιάδας. Μια κατολίσθηση το χειμώνα του 1963 ήταν η αιτία να δημιουργηθεί η λεκάνη που γέμισε με τα νερά του χειμαρροπόταμου που κυλάνε από το διπλανό χωριό Στεφανιάδα. Μια αρκετά νέα λίμνη, με απουσία επιστημονικών πληροφοριών για την ποιότητα των νερών της, αυτό όμως που σε συναρπάζει όταν θα φτάσεις στην λίμνη είναι ότι βρίσκεσαι σε ένα γεωλογικό φαινόμενο που είναι στην αρχή της εξέλιξής του και ένα οικοσύστημα που προσπαθεί να γεννηθεί.
Η λίμνη βρίσκεται ανάμεσα από επιβλητικούς ορεινούς όγκους, σε υψόμετρο 675 μ., τριγύρω τα πλατάνια έχουν κατακλείσει την περίμετρο της, μικρά και αυτά, και η απόλυτη ησυχία φτάνει γρήγορα στα αυτιά σου. Παρατηρώντας το παρθένο τοπίο σκέφτεσαι ότι η φύση δημιούργησε αυτή την λίμνη και μόνο η φύση θα αποφασίσει αν θα συνεχίσει να υπάρχει η λίμνη, λόγο του μικρού μεγέθους που έχει και τις προσχώσεις με τα φερτά υλικά που θα γίνουν με την πάροδο του χρόνου.

ΠΗΓΗ:https://www.info-karpenisi.gr/,
https://kontologis.gr/2019/ ,
https://infomust.gr/λίμνη-ζόρικα-η-λίμνη-με-τα-νούφαρα-στο/,
https://kassandra-halkidiki.gr/mavrobara.html ,
https://www.kalavrytapress.gr/i-limni-tsivloy-apo-psila/,
http://rouvim.blogspot.com/2014/04/blog-post.html
https://www.ziriaski.gr/λίμνη-δασίου/
http://www.mariailiaki.gr/
https://www.myvillage.gr/