Βρεθήκαμε στον Ασφοντυλίτη και περπατήσαμε στο ερημωμένο πλέον μικρό χωριό, θαυμάζοντας την άγρια ομορφιά του τοπίου και τις βραχογραφείες του Μιχάλη Ρούσσου.
Ο Ασφοντυλίτης βρίσκεται επάνω στην Παλιά Στράτα, το μονοπάτι που ένωνε κάποτε τον Ποταμό και την Όξω Μεριά με το Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας και την Χώρα της Αμοργού.
Εικάζεται ότι πήρε την ονομασία του από το φυτό “ασφόδελος” το οποίο συναντάται σε αφθονία στα λιβάδια της περιοχής.
Λιγοστά σπίτια κατοικούνται ακόμα από ντόπιους αγρότες και κτηνοτρόφους και διατηρούν ανέπαφο τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα.
Ιδιαίτερη αρχιτεκτονική έχει και η δίστεγη εκκλησία του Αγίου Νικολάου που καλωσορίζει τους επισκέπτες στην είσοδο του οικισμού.
Λίγα λόγια για τον Μιχάλη Ρούσσο και τις σκαλιστές ζωγραφιές του στα βράχια και τις πέτρες του Ασφοντυλίτη…
Ο Μιχάλης Ρούσσος γεννήθηκε πριν το 1900 και απεβίωσε την περίοδο της κατοχής.
Σύμφωνα με τους παλιούς, ήταν ανάπηρος από την μέση και κάτω, ίσως από την γέννηση του.
Η κύριά του ασχολία και διασκέδαση ήταν να λαξεύει στους βράχους, στις πέτρες και στους τοίχους των σπιτιών, περίτεχνα σχέδια από την καθημερινή ζωή στο χωριό, σκηνές από παραδοσιακά γλέντια, αριθμούς, λέξεις, ονόματα (κυρίως γυναικεία που ίσως είχαν ιδιαίτερη σημασία για εκείνον), περίεργα σχήματα, ζώα και πολλά άλλα.
Αξιοπρόσεχτο είναι ότι παρόλο που ήταν αγράμματος, γνώριζε την γραφή και μάλιστα με σωστή ορθογραφία.
Παραπάνω από 200 βραχογραφίες κοσμούν τον οικισμό του Ασφοντυλίτη με κυριότερους ίσως πρωταγωνιστές τους βιολιτζήδες, τους μουσικούς και τους χορευτές τους οποίους μάλλον ο Μιχάλης θαύμαζε ιδιαιτέρως, ίσως λόγω της αδυναμίας του ιδίου να συμμετέχει ενεργά στα γλέντια του χωριού..
