Οι πιο σοβαροί κίνδυνοι για τον πλανήτη - Ημέρα της Γης 22 Απριλίου 2024(video)

Αυτοί είναι οι πιο σοβαροί κίνδυνοι για τον πλανήτη τα επόμενα χρόνια


Σύμφωνα με την έκθεση Global Risks Report 2023 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Οι 10 κορυφαίοι κίνδυνοι παγκοσμίως σύμφωνα με την έκθεση Global Risks Report 2023 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Καθώς ξεκινά το 2023, ο κόσμος αντιμετωπίζει μια σειρά από κινδύνους που μοιάζουν τόσο πρωτοφανείς και άγνωστοι όσο και απίστευτα οικείοι. Έχουμε μια επιστροφή των «παλαιότερους» κινδύνους, όπως ο πληθωρισμός, το κόστος ζωής, οι εμπορικοί πόλεμοι, οι εκροές κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές, οι εκτεταμένες κοινωνικές αναταραχές, οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις και η απειλή του πυρηνικού πολέμου, τους οποίους λίγοι από τους ηγέτες αυτής της γενιάς και διαμορφωτές δημόσιας πολιτικής έχουν βιώσει.

Οι παραπάνω κίνδυνοι ενισχύονται από μια σειρά εξελίξεων στο τοπίο των παγκόσμιων κινδύνων που περιλαμβάνουν τα μη-βιώσιμα επίπεδα χρέους, τη χαμηλή ανάπτυξη, τις χαμηλές παγκόσμιες επενδύσεις, την απο-παγκοσμιοποίηση, την ταχεία και ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις σοβαρές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Όλα αυτά συγκλίνουν για να διαμορφώσουν μια αβέβαιη και ταραχώδη δεκαετία.
Global Risks Report 2023

Η έκθεση Global Risks Report 2023 διερευνά ορισμένους από τους πιο σοβαρούς κινδύνους που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε την επόμενη δεκαετία. Καθώς βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας εποχής χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλής συνεργασίας, οι σκληρότεροι συμβιβασμοί κινδυνεύουν να διαβρώσουν τη δράση για το κλίμα, την ανθρώπινη ανάπτυξη και τη μελλοντική ανθεκτικότητα.

«Η έκδοση 2023 της Global Risks Report 2023 αναδεικνύει τους πολλαπλούς τομείς στους οποίους ο κόσμος βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Αποτελεί έκκληση για δράση, για να προετοιμαστούμε συλλογικά για την επόμενη κρίση που μπορεί να αντιμετωπίσει ο κόσμος αντιμετωπίσει και, με τον τρόπο αυτό, να διαμορφώσουμε μια πορεία προς έναν πιο σταθερό, ανθεκτικό κόσμο» σημειώνεται στον πρόλογο της Έκθεσης.

Οι 10 κυριότεροι κίνδυνοι για τα επόμενα δύο χρόνια 

1. Το υψηλό κόστος διαβίωσης
2. Οι φυσικές καταστροφές και τα ακραία καιρικά φαινόμενα
3. Οι γεωοικονομικές αντιπαραθέσεις
4. Η αποτυχία αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης
5. Η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και η κοινωνική πόλωση
6. Οι περιβαλλοντικές ζημιές μεγάλης κλίμακας
7. Η αποτυχία προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή
8. Το διάχυτο έγκλημα και η διαρκής ανασφάλεια στον κυβερνοχώρο
9. Η εξάντληση φυσικών πόρων
10. Η ακούσια μετανάστευση μεγάλης κλίμακας

Αξίζει να σημειωθεί πως 5 από τους 10 κινδύνους είναι περιβαλλοντικοί, τρεις κοινωνικοί, ένας τεχνολογικός, και ένας γεωπολιτικός.

Οι 10 κυριότεροι κίνδυνοι για την επόμενη δεκαετία

1. Η αποτυχία αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης
2. Η αποτυχία προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή
3. Οι φυσικές καταστροφές και ακραία καιρικά φαινόμενα
4. Η απώλεια της βιοποικιλότητας και η κατάρρευση των οικοσυστημάτων μεγάλης κλίμακας
5. Η ακούσια μετανάστευση μεγάλης κλίμακας
6. Η εξάντληση των φυσικών πόρων
7. Η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και η κοινωνική πόλωση
8. Το διάχυτο έγκλημα και η διαρκής ανασφάλεια στον κυβερνοχώρο
9. Οι σοβαρές γεωοικονομικές αντιπαραθέσεις
10. Οι περιβαλλοντικές ζημιές μεγάλης κλίμακας

Παρατηρούμε ότι σε βάθος δεκαετίας αυξάνονται οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι και μειώνονται οι κοινωνικοί, ενώ σταθεροί παραμένουν ο τεχνολογικός, και ο γεωπολιτικός.

Πηγή: weforum.org,ecozeen.gr, youtube.com,ypaithros.gr, e-larissa.gr,

Μετέωρα :Η μοναδική ιστορία της δημιουργίας τπυς-Στο μεταίχμιο ουρανού και γης (video)

Μια ομάδα ασκητών, γύρω στο 1100 μ.Χ., σκαρφαλώνει στους πέτρινους βράχους που σήμερα υψώνονται πάνω από την Καλαμπάκα, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από τα Τρίκαλα, στα σημερινά Μετέωρα.

Το μοναδικό επιβλητικό γεωλογικό φαινόμενο, που φτάνει σε ύψος τα 400 μέτρα, θα αποτελέσει στο πέρασμα των αιώνων τα Μετέωρα ή αλλιώς το κατάλληλο «σπίτι» για τους ασκητές που αναζητούν μέσω της προσευχής και της νηστεία την ψυχική πληρότητα και τη λύτρωση.

Για πολλά χρόνια θα κατοικούν μέσα στις οναστικό κοινόβιο με κανόνες στο πρότυπο των μονών του Αγίου Όρους.

Πώς δημιουργήθηκανσπηλιές και τις κουφάλες των βράχων που είναι γεμάτοι από απολιθωμένα όστρακα. Μόλις τον 14ο αιώνα, ο Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης θα συγκροτήσει μαζί με τον όσιο Ίωάσαφ,  την πρώτη κοινοβιακή μονή του πέτρινου δάσους, κατά τα αγιορείτικα πρότυπα προς τιμή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και της Θεοτόκου.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σ΄ ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία.

Οι γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν και αποσφήνωσαν το τμήμα αυτό, όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αιγαίο. Έτσι, αργότερα κατά την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς της Πίνδου, αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του δημιουργώντας επιμέρους μικρότερους, αυτοί που υφίστανται σήμερα, και ανάμεσά τους τη κοιλάδα του Πηνειού ποταμού. Λέγεται ότι στις κορυφές τους έχουν βρεθεί απολιθωμένα όστρακοειδή.

Η δημιουργία των Μοναστηριών

Τα Μετέωρα, που πήραν το όνομά τους από τον Όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου, αριθμούν σήμερα περισσότερους από χίλιους βράχους. Έως το 1500 μ.Χ. είχαν δημιουργηθεί 24 μοναστήρια, έπειτα από σκληρή εργασία των μοναχών μέρα και νύχτα. Μέσα μεταφοράς των υλικών κατασκευής σε αυτά ήταν οι πανύψηλες ξύλινες και ιδιαίτερα επικίνδυνες σκάλες αλλά και δίχτυα, που τα σήκωναν ειδικοί μηχανισμοί που είχαν στηθεί πάνω στους βράχους.

Με το πέρασμα όμως του χρόνου, τα περισσότερα από αυτά ερημώθηκαν και καταστράφηκαν. Η παρακμή του Μετεωρίτικου μοναχισμού άρχισε τον 18ο αιώνα και είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του αριθμού όχι μόνο των Μονών αλλά και των Μοναχών.

Προσπάθειες συντήρησης



Το 1960 ξεκίνησε προσπάθεια αναστήλωσης και συντήρησης των μνημείων, με τη συνεργασία της πολιτείας αλλά και την φροντίδα των ίδιων των μοναχών που απέμειναν. Μέχρι σήμερα, οι μοναχοί και οι μοναχές με σκληρή δουλειά ακόμη και με δικά τους χρήματα συντηρούν χειρόγραφα, αγιογραφίες, φορητές εικόνες, χρυσοκέντητα και ξυλόγλυπτα αντικείμενα, σκεύη και ιερά κειμήλια μεγάλης ιστορικής αξίας.

Μεταξύ των θησαυρών των μονών είναι και πολλά έργα μικροτεχνίας, με χαρακτηριστικότερο το ξυλόγλυπτο τέμπλο στο καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Στεφάνου. Οι παλαιότερες από τις φορητές εικόνες φυλάσσονται σήμερα στα σκευοφυλάκια των μοναστηριών, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει Σταυρούς με Τίμιο Ξύλο, αρχιερατικές ράβδους, χρυσοποίκιλτα ιερατικά άμφια, χειρόγραφα, Ευαγγέλια, σκεύη για λειτουργικούς σκοπούς, μολυβδόβουλλα και αργυρές λειψανοθήκες.

Η συμβολή των μοναχών στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ιδιαίτερα σημαντική, ενώ έμφαση δίνουν και στην προβολή των Αγίων Μετεώρων και του έργου τους στην παγκόσμια κοινότητα με την έκδοση επιστημονικών βιβλίων, λευκωμάτων, βιογραφιών Αγίων και τουριστικών οδηγών.

Τα μοναστήρια που λειτουργούν σήμερα

Από τα 24 μοναστήρια, σήμερα λειτουργούν τα έξι αποτελώντας σχεδόν φυσική συνέχεια των βράχων, πλήρως εναρμονισμένα με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο.

Oι ιερές μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και του Βαρλαάμ είναι αντρικές, ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου γυναικείες. Τις τοιχογραφίες στους ναούς των Μετεώρων έχουν φιλοτεχνήσει σπουδαίοι αγιογράφοι της εποχής, όπως ο Θεοφάνης και ο Φράγκος Κατελάνος.

Ορισμένες, όμως, από αυτές έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά. Τα Μετέωρα έχουν χαρακτηριστεί πλέον από τον ΟΗΕ Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Παράλληλα, έχουν αναγνωριστεί και από την UNESCO ως διατηρητέο και προστατευόμενο μνημείο της ανθρωπότητας.

Ενώ, παλαιότερα η ανάβαση γινόταν με τις σκαλωσιές που ήταν στηριγμένες σε δοκάρια σφηνωμένα μέσα στους βράχους και αργότερα με ανεμόσκαλες, σήμερα η πρόσβαση είναι ευκολότερη με τα σκαλιά που λαξεύτηκαν στα βράχια και τα οποία, ωστόσο, δεν παραποιούν την εικόνα του άγριου τοπίου που αφήνει έκθαμβους τους τουρίστες.

Τα Μετέωρα είναι το σημαντικότερο μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα μετά το Άγιο Όρος, αλλά δεν αποτελούν το μόνο αξιοθέατο της περιοχής. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στη Κρανιά Καλαμπάκας, το σπήλαιο της Θεόπετρας στην Καλαμπάκα, τη Μονή Δούσικου στις πλαγιές του Κόζιακα αλλά και την κοιλάδα του Πηνειού, η οποία αποτελεί προστατευόμενο βιότοπο.

Ψηφιακή περιήγηση στα Μετέωρα

Στο πλαίσιο των μαθημάτων της ειδικότητας Θρησκευτικού Τουρισμού και Προσκυνηματικών Περιηγήσεων του Δημόσιου ΙΕΚ Τρικάλων, οι σπουδαστές του τμήματος Θέμελη Γεωργία, Kruchko Aneliya, Λατσάρα Κρυσταλλία, Πανόπουλος Παντελής Παπαστέργιος Κωνσταντίνος και Πελεκούδα Δήμητρα, με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους κας Τσεκούρα Μαρίας, δημιούργησαν μια ψηφιακή διαδικτυακή περιήγηση των Ιερών Μονών των Μετεώρων καθώς και τα μονοπάτια πρόσβασης στο πέτρινο δάσος, σε συνεργασία με το ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ (ΑΚΕΘ).

Για να δείτε τον Ψηφιακό χάρτη των Μετεώρων ακολουθήστε το παρακάτω Link:

https://www.aketh.gr/meteora-map

ΠΗΓΗ:https://www.dogma.gr/, youtube.com,https://madeintrikala.gr/meteora-monasthria/,

Οι σημαντικοί άγνωστοι υγρότοποι της Λάρισας

Συνολικά 88 υγρότοποι έχουν καταγραφεί στη Θεσσαλία και αποτελούν εθνικά και ευρωπαϊκά σημεία αναφοράς υψηλής περιβαλλοντικής, βιολογικής και πολιτιστικής αξίας! Οι υγρότοποι στη Λάρισα χτυπήθηκαν από την καταιγίδα Daniel, ενώ αρκετοί παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό

Οι υγρότοποι στη Λάρισα αποτελούν ένα στολίδι της φύσης που όμως δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, ενώ δέχτηκαν πλήγμα από το καταστροφικό χτύπημα της καταιγίδας Daniel. Σημαντικός και με μεγάλο ενδιαφέρον είναι ο φυσικός πλούτος της Θεσσαλίας, μια περιοχή που συνδυάζει το βουνό και τη θάλασσα, τις ορεινές και ημιορεινές περιοχές με πυκνές δασικές εκτάσεις.

Άγνωστοι στο ευρύ κοινό είναι οι υγρότοποι της περιοχής του νομού Λάρισας, ενώ η συζήτηση για το παρόν και το μέλλον τους, άνοιξε έντονα, κυρίως μετά και το φαινόμενο Daniel, τις καταστροφές που προκάλεσε, αλλά και τις αλλαγές που δημιούργησε στην περιοχή της Θεσσαλίας, σε λίμνες και ποταμούς με κυρίαρχο το ζήτημα της Λίμνης Κάρλα.

Οι υγρότοποι, δημιουργούν ποικίλα μωσαϊκά οικοτόπων και συνιστούν ενδιαιτήματα για πολλά απειλούμενα είδη, ενώ ιδιαίτερα θαυμαστή είναι η πληθώρα υδρόβιων πουλιών που βρίσκουν εκεί χώρους για αναπαραγωγή, φώλιασμα, τροφή και ξεκούραση. Πολλά από τα είδη είναι μεταναστευτικά και προστατεύονται άμεσα ή έμμεσα από Διεθνείς Συμβάσεις (όπως της Βέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, της Βόννης για τη διατήρηση των αποδημητικών ειδών της άγριας πανίδας) και από την ευρωπαϊκή Οδηγία για τα πτηνά.

Το ΑΠΕ παρουσιάζει τη λίστα με τους σημαντικούς υγρότοπους στην περιοχή του νομού Λάρισας. Βρίσκονται κυρίως στην περιοχή της Ελασσόνας, που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα των τεχνιτών φραγμάτων και αποτελούν ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Κάποιοι από αυτούς στην ευρύτερη περιοχή της Περιφερειακής ενότητας Λάρισας είναι η μικρή Λίμνη Κεφαλόβρυσου που καταλαμβάνει έκταση 94 στρ. και βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από τον ομώνυμο οικισμό του δήμου Ελασσόνας. Η λίμνη δημιουργείται από πηγαία νερά λόγω της ύπαρξης φράγματος. Το βάθος της σε πολλά σημεία φθάνει τα 5 μ. και τα υπερχειλίζοντα νερά της εκβάλλουν στο ρέμα Βούλγαρη. Στη λίμνη συναντά κανείς αργυροτσικνιάδες, κορμοράνους και βουτηχτάρια.

Επίσης, το εσωτερικό έλος Παλιομάνας Ελασσονίτη καταλαμβάνει έκταση περίπου 112 στρ. και σχηματίζεται σε παραπόταμο του ποταμού Ελασσονίτη. Καλύπτεται από καλαμώνα, περιβάλλεται από ιτιές και λεύκες και εντάσσεται στο Δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας σύμφωνα με την ευρωπαϊκή Οδηγία για τα πτηνά.

Στην περιοχή της Καρυάς, οι υγρότοποι καταλαμβάνουν έκταση περίπου 141 στρ. και βρίσκονται στις παρυφές του Ολύμπου, νοτιοανατολικά του οικισμού της Καρυάς του Δήμου Ελασσόνας, στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας. Δημιουργήθηκαν από χωμάτινα φράγματα κατά μήκος της ροής ρέματος, το οποίο εκβάλλει στο ρέμα Συκαμινιάς.
Στην περιοχή της Μηλιάς, καταλαμβάνουν συνολική έκταση περίπου 176 στρ. και βρίσκονται μεταξύ των οικισμών Μηλιά και Φαρμάκη του δήμου Ελασσόνας.
Στο Πυθίο, οι υγρότοποι καταλαμβάνουν συνολικά έκταση περίπου 148 στρ. και βρίσκονται δυτικά του ομώνυμου οικισμού στην Ελλασόνα. Δημιουργήθηκαν από χωμάτινα φράγματα σε ρέματα της λοφώδους, ημιορεινής περιοχής.

Παράλληλα, μια άγνωστη λίμνη βορειοανατολικά της πόλης του Τυρνάβου (Μάτι) αποτελεί σήμερα μια ιδιαίτερη λίμνη της Θεσσαλίας και παρά τη μικρή της έκταση αποτελεί τον πυρήνα ενός οικοσυστήματος με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Σημαντικός υδροβιότοπος με πλούσια ιχθυοπανίδα, πάνω από 200 είδη πουλιών, ενδημικά και αποδημητικά, είναι το Δέλτα του Πηνειού μεταξύ του Ολύμπου, του Κισσάβου και των Τεμπών. Το Δέλτα του Πηνειού αποτελεί έναν υγρότοπο πολύ σημαντικό στη διαφύλαξη της βιοποικιλότητας και της οικολογικής ισορροπίας και έχει χαρακτηριστεί ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους. Καταλαμβάνει έκταση περίπου 8.585 στρ. και βρίσκεται στον Δήμο Τεμπών, στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας. Πρόκειται για το εκτεταμένο δελταϊκό σύστημα του μεγαλύτερου ποταμού της Θεσσαλίας.

Η ιχθυοπανίδα του Δέλτα είναι επίσης πλούσια, καθώς περιλαμβάνει είδη που ζουν αποκλειστικά σε γλυκό νερό, μεταξύ των οποίων και ενδημικά του Πηνειού όπως το σίρκο της Θεσσαλίας ο θεσσαλογωβιός, είδη που μπορούν να ζήσουν σε διάφοραεπίπεδα αλατότητας , καθώς και είδη που ανεβαίνουν στους ποταμούς για να αναπαραχθούν. Στην περιοχή του Δέλτα διαβιούν επίσης, αρκετά είδη ερπετών, αμφιβίων και θηλαστικών, μεταξύ των οποίων ορισμένα σπάνια και προστατευόμενα όπως η βίδρα.

Όπως αναφέρεται σε μελέτη της Περιφέρειας Θεσσαλίας σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων- Υγροτόπων (ΕΚΒΥ) ορισμένοι από τους υγροτόπους της Θεσσαλίας περιλαμβάνονται σε προστατευόμενες περιοχές (26 από τους 91), όπως οι μεγάλες τεχνητές λίμνες Ταυρωπού, Κάρλα και Παναγιώτικου, το δέλτα Πηνειού, τα παράκτια έλη του Όρμου Σούρπης και της Λειχούρας, τα εσωτερικά έλη της Μεταμόρφωσης και της Παλιομάνας Ελασσονίτη, καθώς και κάποιοι μικροί υγρότοποι, όπως η Δρακολίμνη Βερλίγκα, οι λίμνες Ζερέλια, αλλά και τεχνητά λιμνία όπως Φλαμπουρεσίου, Καβακιά και Καρυάς τα οποία εντάσσονται, είτε σε Καταφύγια Άγριας Ζωής, είτε σε Ζώνες Ειδικής Προστασίας για τα πτηνά.

ΠΗΓH: ΑΠΕ

ΠΗΓΗ:https://ecozen.gr/,https://el-gr.facebook.com/, https://dasarxeio.com/,https://tirnavospress.gr/,https://magnesianews.gr/,https://www.naftikachronika.gr/, youtube.com,

ΟΡΟΣ ΒΕΡΜΙΟ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑ-ΤΣΑΝΑΚΗΣ-ΧΑΜΙΤΗΣ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το Βέρμιο είναι οροσειρά της Μακεδονίας. Καταλαμβάνει τμήμα του Ν. Ημαθίας, του Ν. Κοζάνης και του Ν. Πέλλας. Στις παρυφές του βρίσκονται οι πόλεις Βέροια και Νάουσα. Είναι κατάφυτο με καστανιές , πιο ψηλά με δρυς και οξιές και λίγο πριν την αλπική ζώνη με έλατα. Η ψηλότερη κορυφή είναι ο Χαμίτης με 2.062μ. υψόμετρο και βρίσκεται κοντά στη Νάουσα.

Πρωινό ξεκίνημα από Θεσσαλονίκη με προορισμό το χιονοδρομικό κέντρο 3-5 Πηγάδια. Φτάνουμε περίπου σε μια ώρα και σαράντα λεπτά στο παρκινγκ του χιονοδρομικού, μόνοι μέσα στην αγκαλιά του βουνού με συντρόφια το κελάηδημα των πουλιών και τον ήλιο που φωτίζει σιγά σιγά τις πίστες και την κορυφή Βουλγάρα , όπου βρίσκεται και το τέρμα του κεντρικού λιφτ. Σχεδιάζουμε τη διαδρομή μας και ξεκινάμε.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Απόσταση από Θεσ/νικη 110 km

Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης: 112

Πυροσβεστική: 199

ΕΚΑΒ: 166

Δασαρχείο Νάουσας 2332025525

ΕΟΣ Νάουσας 2332028567

www.eosnaoussas.gr
Κυκλική διαδρομή Χιονοδρομικο 3-5 Πηγάδια (1430m) – Κορυφή Βουλγάρα (2005m) – Κορυφή Τσανάκης (2048m) – Κορυφή Χαμίτης (2062m) – Χιονοδρομικο 3-5 Πηγάδια 1o μέρος

Πληροφορίες διαδρομής

Είδος Διαδρομής: Ορεινή πεζοπορία

Μήκος διαδρομής: 10.1 Km

Νερό: Όχι

Διάρκεια: 5,5 h

Σήμανση : Όχι μέχρι τον Χαμίτη. Ναι από τον Χαμίτη μέχρι το χιονοδρομικό

Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε τον ΣΕΠ 2018

Μέλη ομάδας 4 ενήλικες

Ο βασικός μας στόχος είναι η κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής του Βερμίου στα 2062μ. Μαζί όμως με την κορυφή , έχουμε σχεδιάσει να πατήσουμε και τις δυο χαμηλότερες κορυφές , Τσανάκη στα 2048μ και Βουλγάρα στα 2005μ . Η διαδρομή ξεκινάει από τη βάση του χιονοδρομικού και έχει δυο κατευθύνσεις . Η μια πηγαίνει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Νάουσας , μετά στον Χαμίτη και από εκεί στις δυο επόμενες κορυφές και επιστρέφει από τις πίστες στη βάση του χιονοδρομικού. Η άλλη πηγαίνει αντίθετα. Από τις πίστες, πρώτα στη Βουλγάρα, μετά στις επόμενες κορυφές και επιστρέφει δια μέσου του καταφυγίου του ΕΟΣ Νάουσας πίσω στο χιονοδρομικό. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε τη δεύτερη διαδρομή και να ανέβουμε από τις πίστες του χιονοδρομικού.

Κορυφή Βουλγάρα

Αρχίζουμε την πορεία μας , πηγαίνοντας προς το κεντρικό διθέσιο λιφτ, το προσπερνάμε και φτάνουμε στην αρχή της πίστας “ Φίλιππος” την όποια αρχίζουμε να ανεβαίνουμε .Η κατεύθυνση μας είναι νότια και σιγά σιγά κερδίζουμε ύψος πεζοπορώντας στη μέση της πίστας που μοιάζει με χορταρένιο δρόμο , ενώ δεξιά και αριστερά οι ψηλές οξιές δημιουργούν ένα καταπράσινο και δροσερό τείχος που οριοθετεί τη διαδρομή.

Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε με μέτρια κλίση , μέσα στο κέντρο της πίστας , ενώ η ευχάριστη σκιά των δένδρων μας έχει αφήσει εδώ και κάμποση ώρα , μιας και ο ήλιος έχει ανέβει πλέον αρκετά. Έχουμε διανύσει περίπου 1 km και η κλίση ξαφνικά γίνεται μεγάλη και έτσι τραβερσάρουμε δυτικά , σε μια μικρή διαδρομή που ενώνει την πίστα “Φίλιππος” που βρισκόμαστε με την πίστα “Αριστοτέλης» . Στο τέλος της τραβέρσας στρίβουμε ξανά νότια και περπατάμε στις παρυφές του δάσους εκμεταλλευόμενοι τη σκιά από τα έλατα και τις βελανιδιές. Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε με αρκετά μεγάλη κλίση πλέον, έχοντας στα δεξιά μας την πίστα και οδεύουμε για την πρώτη μας κορυφή. Ανεβαίνουμε τα τελευταία κοπιαστικά μέτρα και βρισκόμαστε στον πρώτο μας στόχο, στη κορυφή Βουλγάρα (2005μ) εκεί που σταματάει και ο διθέσιος αναβατήρας και βρίσκεται το δεύτερο και μικρότερο σαλέ του χιονοδρομικού.

Πρώτη στάση για ξεκούραση και μαζί οι απαραίτητες φωτογραφίες. Θαυμάζουμε για λίγο τη δασωμένη πλαγιά του βουνού με τις χορταριασμένες πίστες να διαγράφονται μπροστά μας και τα γεράκια που πετούν πάνω από τα κεφάλια μας .

Αυτό το οροπέδιο πρέπει να διασχίσουμε μέχρι την άλλη άκρη του, για να φτάσουμε στον Χαμίτη , την ψηλότερη κορυφή του βουνού. Στο δρόμο μας όμως βρίσκεται και η κορυφή Τσανάκης. Συνεχίζουμε τη πορεία μας στο δασικό δρόμο για 15 λεπτά ακόμα, διασταυρωνόμαστε με ένα άλλο δασικό δρόμο, περνάμε απέναντι και μπαίνουμε στο οροπέδιο , χωρίς να ακολουθούμε κάποιο μονοπάτι, γιατί δεν υπάρχει. Προχωράμε συνεχώς δυτικά, σε ομαλό και ξεκούραστο πεδίο που διακόπτεται από μικρούς και μεγάλους βραχώδεις σχηματισμούς , που όμως πολύ εύκολα μπορείς να τους παρακάμψεις . Η διαδρομή μας είναι ευχάριστη , με τον καιρό σύμμαχο , αφού μας συντροφεύει μια ελαφριά συννεφιά που μας προστατεύει από τον ήλιο και τη ζέστη. Μετά από περίπου 40 λεπτά πεζοπορία, διακρίνουμε στο βάθος την κορυφή Τσανάκης .

Είναι ένας ομαλός λόφος με ένα εκκλησάκι στην κορυφή του , που είναι και το χαρακτηριστικό γνώρισμα . Φτάνουμε στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του βουνού, στα 2048μ, σε μια ώρα περίπου. Θαυμάζουμε την θέα και ξεκουραζόμαστε για λίγο για να συνεχίσουμε προς την τρίτη κορυφή.

Κορυφή Τσανάκης

Ξεκινάμε ξανά με κατεύθυνση δυτικά . Περνάμε το άσχημο κτίριο των κεραιών τηλεπικοινωνίας συνεχίζοντας πάνω στο χωματόδρομο που υπάρχει για να εξυπηρετεί το μικρό πάνω σαλέ. Το τοπίο πλέον έχει αλλάξει . Μπροστά μας ανοίγεται ένα μεγάλο οροπέδιο με διάσπαρτα λοφάκια και αλπικά λιβάδια με χαμηλή βλάστηση από γρασίδι και θάμνους .

Κορυφή Χαμίτης

Η πορεία μας δεν αλλάζει και συνεχίζει να ακολουθεί τη δύση. Μονοπάτι, δεν υπάρχει , από τότε που αφήσαμε το χωματόδρομο μετά την Βουλγάρα, αλλά το σχετικά ομαλό πεδίο δεν παρουσιάζει δυσκολία προσανατολισμού . Ακόμα και ο όχι τόσο έμπειρος ορειβάτης , με τη χρήση της πυξίδας , μπορεί κρατώντας σταθερά δυτική κατεύθυνση (σύμφωνα πάντα με τη διαδρομή που περιγράφουμε) να ανέβει και στις τρεις ψηλότερες κορυφές του βουνού. Τα σύννεφα συνεχίζουν να μας προσφέρουν τον ίσκιο τους και εμείς περπατάμε ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση.

Το τοπίο είναι υπέροχο, με τις σκιές από τους βράχους να δημιουργούν περίεργες μορφές και σχήματα. Μικροί λόφοι και κοιλάδες είναι διάσπαρτες παντού, χωρίς όμως να κουράζουν στο περπάτημα αφού οι κλίσεις είναι πολύ απαλές. Ο αέρας που φυσάει δροσερός, αποτελεί άλλο ένα συν στην ανάβαση μας . Πεζοπορούμε για μια περίπου ώρα ακόμα , μέχρι που βλέπουμε μπροστά μας ένα μεγάλο σχηματισμό βράχων που ξεχωρίζει σε μέγεθος από τους υπόλοιπους τριγύρω. Είναι περίπου 8 μέτρα ύψος με περίμετρο γύρω στα 40 μέτρα . Στην δυτική του πλευρά υπάρχει μια καλαίσθητη ξύλινη πινακίδα που γράφει “ Χαμίτης 2062 μ “. Φτάσαμε λοιπόν και σκαρφαλώνουμε τα τελευταία 8 μέτρα, από την νότια πλευρά που είναι και η πιο εύκολα προσβάσιμη.

Η θέα αποζημιώνει την όλη προσπάθεια μας. Από τη μια μεριά το οροπέδιο της Κοζάνης και πιο δίπλα τα Πιέρια και η λίμνη του Πολύφυτου από την άλλη ο κάμπος της Νάουσας, η Βεγορίτιδα και το Καιμακτσαλάν και στο βάθος ο Όλυμπος . Ο ουρανός και το βουνό γίνονται ένα και ο μόνος ήχος είναι ο άνεμος που έχει αρχίσει να δυναμώνει. Ξεκούραση , φωτογραφίες και εμπρός για το δρόμο της επιστροφής.

Καταφύγιο ΕΟΣ και επιστροφή

Κατεβαίνουμε από την κορυφή και γυρίζουμε Β ΒΑ για να βρούμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο καταφύγιο του ΕΟΣ Νάουσας και από εκεί πίσω στην αφετηρία μας. Το σκηνικό από την βόρεια πλευρά της κορυφής , εντελώς διαφορετικό από τα αλπικά λιβάδια της νότιας πλευράς . Μεγάλοι βράχοι διάσπαρτοι σε διάφορα μεγέθη , σχεδόν παντού , φυτρώνουν σαν πέτρινα φυτά ανάμεσα στο γρασίδι. Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια που οριοθετούν το μονοπάτι που μας κατεβάζει σιγά σιγά σε χαμηλότερο υψόμετρο. Κατεβαίνοντας, αρχίζει να αλλάζει και το τοπίο και τα πρώτα διάσπαρτα δένδρα κάνουν την εμφάνιση τους. Τώρα περπατάμε ανάμεσα σε πουρνάρια και γκορτσιές ενώ στις παρυφές της πλαγιάς, συστάδες από έλατα δημιουργούν όμορφα δασάκια .

Η σήμανση είναι υποδειγματική και εμείς συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε με μέτρια κλίση και σε κάποια σημεία αρκετή. Περνάμε από μικρές χαράδρες και ανεβαίνουμε σε μικρές ράχες , από όπου μπορεί να δει κανείς το καταφύγιο στο βάθος . Μετά από μια ώρα περίπου φτάνουμε στο όμορφο πέτρινο κτίριο του καταφυγίου του ΕΟΣ Νάουσας .

Το καταφύγιο είναι κλειστό και έτσι καθόμαστε στα σκαλοπάτια του και στα ξύλινα παγκάκια που υπάρχουν στην αυλή του. Σιωπηλοί, απολαμβάνουμε το όμορφο απομεσήμερο , χαζεύοντας δυο αετούς που πετούν στον ουρανό. Μετά την απαραίτητη στάση για ξεκούραση , ώρα για ανασύνταξη .

Κατηφορίζουμε στη μικρή ράχη μπροστά από το καταφύγιο για να φτάσουμε στο δασικό δρόμο που βλέπουμε μπροστά μας. Βγαίνουμε γρήγορα στο δρόμο, έχοντας αφήσει πίσω μας το γυμνό αλπικό τοπίο και περπατάμε ελεύθερα, ενώ δεξιά και αριστερά μας, το δάσος γίνεται όλο και πιο πυκνό.

Παραμένουμε στο δρόμο για 1000μ. περίπου και φτάνουμε σε ένα σταυροδρόμι . Στρίβουμε δεξιά , ανατολικά , ακολουθώντας τη σήμανση της ταμπέλας που γράφει “ Αδιέξοδος δρόμος , Μπαλκόνι “ και σε λίγο μπαίνουμε στο δάσος. Ένα υπέροχο δάσος από οξιές και βελανιδιές , με πανύψηλα δένδρα. Ο δασικός δρόμος στενεύει και σιγά σιγά γίνεται μονοπάτι που ακολουθεί ΒΑ πορεία . Ένα καλογραμμένο και πλατύ μονοπάτι με πολύ καλή σήμανση. Είναι αρχές φθινοπώρου, αλλά τα σημάδια του δεν έχουν φανεί ακόμα στα δένδρα, που είναι καταπράσινα και γεμάτα ζωή. Κατηφορίζουμε ανάμεσα στις οξιές , συντροφιά με το τρίξιμο από τα βήματα μας, στα πεσμένα φύλλα και τα σπασμένα κλαδιά , το βούισμα των ζουζουνιών και το κελάιδισμα των πουλιών. Η φύση συνεχίζει να δουλεύει εντατικά και να προετοιμάζεται για το χειμώνα που έρχεται.

Σε μια ώρα και κάτι, φτάνουμε στο τέρμα του μονοπατιού και βγαίνουμε στη πίστα “Παράδεισος” του χιονοδρομικού . Από εκεί στρίβουμε αριστερά και φθάνουμε πίσω, στην αρχή της κυκλικής μας διαδρομής , σε ελάχιστο χρόνο.

ΠΗΓΕΣ:https://theursaminor.eu/, youtube.com,https://35pigadia.com/,https://www.naturagraeca.com/

https://ncclub.gr/,https://www.e-naousa.gr/

Παγγαίο Όρος : Όταν πέρασε ο Ηρακλής -Παγγαίο Όρος : Διάσχιση κορυφών (video)

 Το Παγγαίο όρος είναι μεγάλος ορεινός όγκος της Ελλάδας που εκτείνεται στους νομούς Καβάλας και Σερρών. Στο βουνό και στις γύρω από αυτό περιοχές υπάρχουν πολλές και μεγάλες πηγές, καθώς και ρέματα που τροφοδοτούνται από το βουνό. Η υψηλότερη κορυφή του είναι το "Μάτι" με υψόμετρο 1.956 μέτρα. Τα δασαρχεία Καβάλας και Σερρών είναι υπεύθυνα για την προστασία του βουνού.

 

Κατά την Ελληνική μυθολογία το όρος αρχικά ονομαζόταν Καρμάνιον, για να ονομαστεί μετέπειτα Παγγαίον από τον Παγγαίο, γιο του θεοΆρη και της Κριτοβούλης, ο οποίος, μη μπορώντας να αντέξει τις τύψεις του για την αιμομιξία που άθελά του διέπραξε με την θυγατέρα του, αυτοκτόνησε πάνω στο όρος αυτό.

Το Παγγαίο όρος αναφέρεται συχνά από τις αρχαίες ελληνικές και λατινικές πηγές και ήταν ιδιαίτερα φημισμένο για τα αργυρωρυχεία και χρυσωρυχεία του, καθώς και για τη ναυπηγήσιμη ξυλεία που παρείχαν τα δάση του. Ακόμη περίφημα ήταν τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα που φύονταν σε αυτό.

Ο Αισχύλος στην τραγωδία Πέρσαι αναφέρει το όρος Παγγαίο στην περιγραφή της πορείας που ακολούθησαν οι ηττημένοι Πέρσες:

«ἔς τε Μακεδόνων χώραν ἀφικόμεσθ᾽, ἐπ᾽ Ἀξιοῦ πόρον, Βόλβης θ᾽ ἕλειον δόνακα, Πάγγαιόν τ᾽ ὄρος» («φτάσαμε στη Μακεδονία, στον Αξιό, και στους βάλτους και τις καλαμιές της Βόλβης και στο Παγγαίο όρος»).

Στην κορυφή του Παγγαίου όρους βρισκόταν το φημισμένο ιερό του Διονύσου, το οποίο είχαν υπό τον έλεγχό τους οι Σάτρες. Στο μαντείο υπήρχε μια γυναίκα ως "προμάντιδα", δηλαδή σαν Πυθία. Επίσης είχε έμπειρους ιερείς, τους «προφήτες», προερχόμενους από το πολεμικό φύλο των μαχαιροφόρων Βησσών της Ροδόπης, οι οποίοι μετέφεραν στους πιστούς τους χρησμούς που ο Βάκχος ενέπνεε στην προμάντιδα.

Ηρακλής και Συλέας

Από τους μυθικούς χρόνους ο ρόλος της περιοχής του Νομού Σερρών ήταν ενεργός.

Διάσημος ήταν στο Νομό Σερρών κατά την εποχή αυτή ο Συλέας, βασιλιάς που ζούσε στην περιοχή του Παγγαίου. Θεωρείται ότι η περιοχή της Νέας Ζίχνης αντιστοιχεί στο Αρχαίο βασίλειο του Συλέα, ο οποίος υποχρέωνε τους διαβάτες να δουλεύουν στους αμπελώνες του.

Σ' ένα σατυρικό δράμα ο Ευριπίδης σε μια παραλλαγή του ίδιου μύθου, παρουσιάζει τον Ηρακλή να έχει πουληθεί ως δούλος στο Συλέα. Τότε εκείνος έστειλε τον ήρωα στους αμπελώνες του, αλλά ο Ηρακλής κατέστρεψε όλα τα κτήματα, τα φορτώθηκε στους ώμους του και τα μετέφερε στα ανάκτορα του Συλέα.

Εκεί σκότωσε τον καλύτερο ταύρο, άνοιξε το καλύτερο βαρέλι με κρασί, κατασκεύασε ένα τραπέζι στις πύλες των ανακτόρων και στη συνέχεια υποχρέωσε το Συλέα να τον σερβίρει με δουλοπρέπεια.

ΠΗΓΕΣ:https://www.kaliterilamia.gr/, http://www.wondergreece.gr/,