Οι καλύτερες ελληνικές φυσικές πηγές νερού

Οι κυριότερες φυσικές πηγές της χώρας μας

Διαβάζω μέσα στο νερό

το άλφα το βήτα και το ρω

Τα δυο γυμνά σου πόδια

τους κήπους με τα ρόδια

                                                    Ο. Ελύτης

Ένα λουλούδι που σκάει στην πρώτη ηλιαχτίδα της μέρας και η δροσοσταλίδα που θα πέσει στο νωπό από την υγρασία του πρωινού χώμα, ένα πουλί που θα σκύψει να την πιει, δύναμη για το επόμενο πέταγμα, αυτή είναι η δυναμική της ζωής που την είπαμε ύδωρ. Νερό. Χωρίς αυτό… τίποτε. Αυτό; Τα πάντα, η ίδια η γένεση της ζωής!

                                           

Σε αυτό το άρθρο δεν θα σας πούμε ξανά για τη σημασία του νερού στη ζωή του ανθρώπου, ούτε για την οικονομική του εκμετάλλευση, ούτε για τους μελλοντικούς πολέμους που προβλέπονται ότι θα γίνουν για το νερό. Αυτά σας είναι γνωστά. Σε αυτό το άρθρο θα κάνουμε μία βόλτα στην υπέροχη χώρα μας και θα βρούμε τις πηγές που έδωσαν από τα αρχαία χρόνια κινητήρια δύναμη στον τόπο, στον πολιτισμό μας. Πηγές από τις οποίες μπορούμε να πάρουμε πόσιμο καθαρό νερό, αλλά και πηγές ίασης, οι λεγόμενες ιαματικές, ζεστές πηγές.

Θεσσαλονίκη -1060 πηγάδια

Άφθονα τα υπόγεια νερά της βορείου Ελλάδος, δεδομένου ότι όλα τα βουνά κρατούν και κατεβάζουν σε δεκάδες- εκατοντάδες πηγές πόσιμο καθαρό νερό. Μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης είχαν καταγραφεί στα μέσα του 1600, πάνω από 1060 πηγάδια ανάμεσα στα σπίτια.
Οι πηγές του Χορτιάτη

Βρίσκονται σε υψόμετρο 1200 μέτρων πάνω από τον ομώνυμο οικισμό. Ήταν το μεγάλο πλεονέκτημα της Θεσσαλονίκης, αφού μπόρεσε με τις πηγές του Χορτιάτη να κατασκευάσει ένα πολύ καλό και σωστά οργανωμένο δίκτυο ύδρευσης για την πόλη.

Στο δήμο Θέρμης, συναντά κανείς τις διάσημες πηγές της Σουρωτής. Η εκμετάλλευση του ανθρακούχου νερού ξεκίνησε στις αρχές του 1900, όχι από Έλληνες, αλλά από Γάλλους και Βούλγαρους. Σήμερα η γνωστή ελληνική επιχείρηση εξάγει το διάσημο νερό, το οποίο βοηθά σε παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, σε νεφρολιθιάσεις καθώς και στη σιδηροπενική αναιμία.

Φυσικές πηγές στην Ήπειρο

Διάσημη πια η Ήπειρος για τα πολλά και πεντακάθαρα νερά της. Αρκεί κανείς να κάνει μια βόλτα στα Τζουμέρκα και θα βρει σε υψόμετρο 1450 μέτρων, το εργοστάσιο εμφιάλωσης των πηγών Κωστηλάτα. Το νερό των Αθαμανικών Ορέων , μέχρι στιγμής μετρά πολλά βραβεία στο ενεργητικό του, βραβεία για τη γεύση και την ποιότητα του.

Βίκος
30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων, βρίσκεται το ξακουστό σε όλο τον κόσμο φαράγγι του Βίκου. Έχει μήκος 20χλμ ενώ το διατρέχουν οι παραπόταμοι του Αώου και του Βοϊδομάτη. Το βάθος του σε ορισμένα σημεία φτάνει τα 100 μέτρα. Τα πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά του Βίκου εκβάλλουν και σε δύο χωριά στους πρόποδες του βουνού, στο Βίκος και το Ζαγόρι. Εκεί έχουν δημιουργηθεί δύο υπερσύγχρονες μονάδες εμφιάλωσης, του Βίκου Ζαγοροχώρια και της Χήτος ΕΒΕΕ που εμφιαλώνει το νερό Ζαγόρι.

Οι πηγές της Γκούρας

Το καλύτερο νερό του κόσμου στην κυριολεξία αναβλύζει από τις πηγές της Γκούρας στα Άγραφα. Το φυσικό μεταλλικό νερό Θεόνη, που αναβλύζει και εμφιαλώνεται εκεί, κέρδισε το 2016 το βραβείο καλύτερου νερού του κόσμου στο 26ο ετήσιο Berkeley Springs International Water Tasting. Οι πηγές βρίσκονται μέσα στο δάσος Βατσουνιάς που ανήκει στο δήμο Μουζακίου του νομού Καρδίτσας. Είναι παραποτάμιο τμήμα του ποταμού Πηνειού.

Αχέροντας

Ο διάσημος από τη μυθολογία ποταμός, διαθέτει πολλές πηγές που προέρχονται από το όρος Τόμαρος, τα όρη του Σουλίου και της Παραμυθιάς. Κάποιες από αυτές τις πηγές είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμες, ωστόσο, το τοπίο με την πυκνή βλάστηση θα σας μαγέψει.

Αττική- Πελοπόννησος

Οι δύο μεγάλες γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας μας, η Αττική και η Πελοπόννησος, υδρεύονται μέσω των τεχνικών φραγμάτων που δημιουργήθηκαν στον ποταμό Μόρνο και στον ποταμό Εύηνο, ενώ βοηθητικοί υδροδότες είναι ο Μαραθώνας και η Υλίκη.

Χαλκίδα

Οι πηγές Δίρφυς που βρίσκονται στην Χαλκίδα, αναβλύζουν το ομώνυμο εμφιαλωμένο νερό, το οποίο μετρά στην εγχώρια και εξωτερική αγορά 40 περίπου χρόνια.

Κρήτη
Λευκά Όρη

Αστείρευτες οι πηγές των Λευκών Ορέων στην Κρήτη, καλύπτουν τις ανάγκες για πόσιμο νερό των κατοίκων των τριγύρω χωριών, αλλά το σημαντικό είναι ότι εξάγονται στο εξωτερικό, κάνοντας γνωστό ένα ακόμη προτέρημα τόσο της χώρας όσο και του ίδιου του νησιού.
Ψηλορείτης

Στον Ψηλορείτη θα συναντήσετε την πηγή Ζαρός, η οποία αναβλύζει από τα ανθρακικά πετρώματα του Ψηλορείτη, σε υψόμετρο 402 μέτρων.

Πηγές Ζάκρου

Η μεγάλη πηγή του χωριού Ζάκρου, λέγεται Μέσα Μύλος. Η πληθώρα μικρών πηγών στο χωριό είχε ως αποτέλεσμα να λειτουργούν κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, 11 νερόμυλοι. Όσο για τη βλάστηση; Θα σας αφήσουμε να την ανακαλύψετε μόνοι σας!
Τα Λασιθιώτικα βουνά και οι πηγές του

Αστείρευτη Κρήτη, δίνει το μέγα δώρο του νερού σε όλους τους νομούς της. Έτσι λοιπόν πάνω από το νομό Λασιθίου, στα λεγόμενα Λασιθιώτικα βουνά, συναντάμε τις πηγές στην περιοχή Ταρμαρός. Το νερό που αναβλύζει εμφιαλώνεται και πωλείται σε Ελλάδα και εξωτερικό.
«Η Μάνα του Νερού» -Ρέθυμνο

Στο χωριό Άγιος Ιωάννης Ρεθύμνου συναντάμε πόσιμες υδάτινες πηγές που κάλυψαν επί αιώνες τις ανάγκες για νερό ολόκληρου του Ρεθύμνου. Οι ντόπιοι τις ονόμαζαν Μάνα του Νερού, αποδίδοντας τη σημαντικότητα του νερού στη ζωή τους.

Ιαματικές πηγές- ένα ακόμη δώρο στην υπέροχη ελληνική φύση

Το αρχαίο φάρμακο για τις περισσότερες παθήσεις που σχετίζονταν με μυοσκελετικά ζητήματα, οι ιαματικές ή αλλιώς ζεστές πηγές της Ελλάδας, προσέλκυαν και προσελκύουν κόσμο από ολόκληρο τον πλανήτη. Οι πιο διάσημες από αυτές, της Ικαρίας, της Σαμοθράκης, της Αιδηψού, Αλεξανδρούπολης, Αβδήρων, Νιγρίτας Σερρών, Πόζαρ, Καϊάφα στη Δυτική Πελοπόννησο, Θερμοπυλών, Περαχώρας Λουτρακίου. Συνολικά έχουν καταγραφεί πάνω από 750 ιαματικές πηγές, ενώ αξιοποιήσιμες είναι μόλις οι 180.

Οι ιαματικές πηγές διαφοροποιούνται μεταξύ τους από τη θερμοκρασία του νερού αλλά και από τα στοιχεία που εμπεριέχουν. Για παράδειγμα, η ιαματική πηγή του Απόλλωνα στην Ικαρία, εμπεριέχει πολύ υψηλή ποσότητα θείου και ραδίου. Και αυτό είναι αποτέλεσμα του ηφαιστειογενούς εδάφους της χώρας μας και των υλικών που απεγκλωβίστηκαν με τους σεισμούς και τα ηφαίστεια στο πέρασμα των αιώνων.Πέρα όμως από τον ιαματικό χαρακτήρα, οι ιαματικές πηγές λόγω αυτής της φυσικής διαφοροποίησης, ήταν το σημείο δραστηριοποίησης πολλών αρχαίων μυστηρίων και τελετών. Έτσι, τις συναντάμε σε πολλές καταγραφές τόσο της μυθολογίας όσο και της ιστορίας.
Εν αρχή ην το ύδωρ…

Αρχή των πάντων. Της ύπαρξης της ζωής, της εξάπλωσης της ζωής, της δημιουργίας πολιτισμών, ιστορίας, κοινωνιολογίας. Με το νερό ζεις, χωρίς αυτό σβήνεις. Όπως κάθε άλλο φυσικό στοιχείο όμως, απαιτεί από εμάς το σεβασμό μας. Έναν σεβασμό που χάθηκε στην πάροδο του χρόνου και της οικονομικής ιστορίας των ανεπτυγμένων πολιτισμών. Η φύση δεν θα μας δίνει για πάντα απλόχερα τα δώρα της. Είναι η ώρα να αναλάβουμε δράση. Το νερό στον πλανήτη στερεύει. Ολόκληρα χωριά, μικροκοινωνίες, μεταναστεύουν και χάνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, προς την αναζήτηση νερού. Η αλυσίδα της πανίδας έχει από δεκαετίες σπάσει λόγω έλλειψης νερού. Για να μην συζητήσουμε για την Αφρική. Το ορόσημο της ανισότητας. Από τη μια τα παιδιά πεθαίνουν από λειψυδρία και από την άλλη, ολόκληρες τεχνικές πόλεις συσσωρεύουν νερό για διασκέδαση των τυχερών αυτού του κόσμου.

Αν πραγματικά αγαπάμε αυτό τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, ας ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας να τοποθετούμε το μικρό μας λιθαράκι στην εξοικονόμηση του νερού. Βάλτε σε διαδικασία πάλι το ανθρώπινο ένστικτο να υπερασπιστεί τη φύση του. Να αντιδρούμε στην κακή εκμετάλλευση και τη σπατάλη. Ο πλανήτης είναι το σπίτι μας, το νερό η ζωή μας. Ας μην το αφήσουμε να χαθεί.

ΠΗΓΕΣ:https://enallaktikidrasi.com/, youtube.com , https://mapio.net/pic/p-70459582/, https://el.wikipedia.org/ ,https://mapio.net/pic/p-120710238/,https://www.zaroswater.gr/el/water-source ,http://ecodraseis.blogspot.com/ ,https://www.e-evros.gr/, https://holidaynews.gr/,

Άγρια άλογα ελληνικές φυλές

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος παρενέβη  στην εξελικτική πορεία του αλόγου, επιτυχημένο δεν εθεωρείτο πια το άλογο που ήταν καλλίτερα προσαρμοσμένο στο περιβάλλον το οποίο ζούσε, αλλά αυτό που πληρούσε τις ανάγκες του αφέντη του.

    
  Οι ανθρωπογενείς (δημιουργημένες από τον άνθρωπο) ράτσες αλόγων, δεν είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής και δεν είναι προσαρμοσμένες στο φυσικό αλλά στο ανθρώπινο περιβάλλον στο οποίο ζουν. Αποτέλεσμα της παρέμβασης αυτής μπορεί να είναι ο αφανισμός των φυλών αυτών αν εκλείψει το ανθρώπινο είδος.

Υπάρχουν όμως και μερικοί πραγματικοί νικητές. Ελάχιστες φυλές αλόγων σήμερα είναι προσαρμοσμένες τέλεια στο περιβάλλον τους. Ένα λαμπρό και σπάνιο παράδειγμα είναι οι ελληνικές φυλές.

Η ιππική μας παιδεία και η σχέση μας με το άλογο, όπως διαμορφώθηκε σ’ αυτό τον τόπο, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι ιπποδρομίες στην αρχαία Ελλάδα π.χ., ήταν Ολυμπιακό άθλημα ενώ τα πρώτα εγχειρίδια ιππολογίας «Ιππαρχικό» και το «Περί Ιππικής Τέχνης», τα έγραψε ο Ξενοφών.

Οι ελληνικές φυλές αλόγων, εξελίσσονται στον Ελλαδικό χώρο για αρκετές χιλιετίες Δεν γνωρίζουμε από που προήλθαν τα πρώτα άλογα, αν προϋπήρχαν των ανθρώπων ή αν τα έφεραν οι άνθρωποι μαζί τους όταν αποίκησαν των Ελλαδικό χώρο. Αυτό που γνωρίζουμε σήμερα είναι ότι κάποιες από τις ελληνικές φυλές έχουν διατηρήσει αρχέγονα στοιχεία στο γονίδιό τους. Τα στοιχεία αυτά συναντώνται μόνο σε φυλές αλόγων που η φυσική επιλογή εξακολουθεί να παίζει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή τους.

Όπως και αν έφθασαν όμως τα πρώτα άλογα στον Ελλαδικό χώρο, η μοίρα τους συνδέθηκε με αυτή των ανθρώπων. Ο Ελλαδικός χώρος ως σταυροδρόμι πολιτισμών, έχει δεχθεί και συνεχίζει να δέχεται πολλές επιρροές από ξένους πολιτισμούς Αναπόφευκτα, και τα άλογα αυτού του χώρου δέχθηκαν επιρροές από άλλες ιππικές φυλές. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι ο Φίλιππος ο βασιλιάς των Μακεδόνων, που παρεμπιπτόντως θεωρείται ο πρώτος ηγέτης ο οποίος οργάνωσε και εξέλιξε τους έφιππους στρατιώτες σε αποτελεσματική στρατιωτική μηχανή, εισήγαγε από την Σκυθία 20.000 φοράδες για να βελτιώσει το ιππικό του. Ο μέγας Αλέξανδρος, γιος του Φιλίππου, έστειλε στη Μακεδονία από την Περσία 50.000 άλογα. Η λίστα είναι μεγάλη και συνεχίζεται ανά τους αιώνες με άλογα που έφερναν φίλοι και εχθροί, όπως Πέρσες, Βενετοί, σταυροφόροι, Άραβες και Τούρκοι. Ακόμα και σήμερα εισάγονται πολλά άλογα για διάφορους λόγους και αρκετά από αυτά διασταυρώνονται με τα ελληνικά άλογα. Το αποτέλεσμα των διασταυρώσεων είναι ο εμπλουτισμός του γονιδιόματος των ελληνικών φυλών με γονίδια ξένα. Πολλά από αυτά τα γονίδια δεν αντέχουν και χάνονται με την πάροδο των γενεών είτε λόγο κλιματολογιών συνθηκών είτε λόγο τρόπου διαβίωσης των ελληνικών αλόγων. Άλλα γονίδια πάλι, μένουν και αλλάζουν για πάντα τα χαρακτηριστικά μιας φυλής.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια της οικογένειας των αλόγων, που σήμερα βρισκόμαστε σ’ ένα οριακό σημείο για να κατανοήσουμε πριν είναι αργά, τη σημασία που έχουν οι ελληνικές φυλές ιπποειδών ως εθνική και ως παγκόσμια κληρονομιά.

Τα ελληνικά άλογα διαχωρίζονται σε ορεινού και πεδινού τύπου. Ορεινές είναι οι φυλές Μεσσαράς, Πηνείας, Πίνδου, Σκύρου και Ρόδου. Πεδινές οι φυλές Θεσσαλίας και Ανδραβίδας.

                                         
Φυλή Πίνδου

Πήρε το όνομά της από την ομώνυμη οροσειρά και είναι η πλέον αντιπροσωπευτική φυλή του ορεινού τύπου.
Το ύψος ακρωμίου είναι 1.10 -135 μ.
Το κεφάλι είναι λεπτό, εκφραστικό. Η χαίτη είναι άφθονη και η ουρά μακριά.
Το σώμα είναι στενό, ο λαιμός και τα καπούλια αδύνατα.
Η γραμμή της ράχης είναι ευθεία και οι μηροί αδύνατοι. Τέλος υπάρχει τάση για σύγκλιση των ταρσών, χαρακτηριστικό όλων των ορεσίβιων φυλών. Κυριότερα χρώματα είναι το ορφνό, το καστανό, το ξανθό και το φαιό.
Οι οπλές είναι μαύρες στενές και πολύ σκληρές.

Άριστα προσαρμοσμένα σε δύσκολες συνθήκες εργασίας τα άλογα αυτά έχουν την ιδεώδη διάπλαση για να κινούνται σε πετρώδες 
έδαφος Έχουν πολύ γερά άκρα γερές αρθρώσεις και οστά και άριστη ορειβατική ικανότητα αφού είναι εγκατεστημένα εδώ και χιλιάδες χρόνια στα βουνά της Πίνδου.
Χρησιμοποιούνται για φόρτο και σε ελαφρές γεωργικές εργασίες .
Διαθέτουν μεγάλη αντοχή, είναι λιτοδίαιτα και έχουν πολύ σταθερό βάδισμα σε δύσβατα μονοπάτια.


Φυλή Πηνείας

Πρόκειται για φυλή που έχει εκτραφεί στις ημιορεινές περιοχές της Ηλείας.
Έλκει την καταγωγή της από τα αρχαία ελληνικά άλογα. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ολυμπία έγιναν οι πρώτες ιπποδρομίες. H επιλογή των αλόγων της Πινείας έγινε με κριτήριο τον πλαγιοτροχασμό, κοινώς αραβάνι ή γεωργαλίδικο τρέξιμο. Ο πλαγιοτροχασμός είναι ο βηματισμός αυτός όπου τα πόδια της μιας πλευράς κινούνται ταυτόχρονα και έπονται εκείνα της αντίθετης, όπως της καμήλας. 

O βηματισμός αυτός εξελίχθηκε και είναι γενετήσιο χαρακτηριστικό των ιππικών πληθυσμών που ζούσαν στις ερήμους της Αραβίας και της Βορείου Αφρικής. Αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι την περίοδο της τουρκοκρατίας άτομα της φυλής να διασταυρώθηκαν με άλογα αραβικού τύπου, έτσι τουλάχιστον δείχνει η ομοιότητα που εμφανίζει με εκείνα της Βερβερικής φυλής. Ο βηματισμός αυτός είναι πολύ ξεκούραστος για τον αναβάτη, πράγμα που τα είχε κάνει περιζήτητα.

Το ύψος ακρωμίου σήμερα είναι 1,25-1,58 μ. κάτι που συνιστά διασταυρώσεις και με πιο μεγαλόσωμα άλογα. H κεφαλή είναι τετράγωνη με έκφραση αρρενωπή, η γραμμή της ράχης ευθεία, το στήθος ευρύ και βαθύ, ο τράχηλος και οι γλουτοί μυώδεις, οι μηροί γυμνασμένοι και τα άκρα λεπτά. H χαίτη και η ουρά είναι άφθονες. Οι συνήθεις χρωματισμοί είναι: ο μέλας, ο ορφνός, ο καστανός και ο φαιός. Έχουν μαύρες και σκληρές οπλές και δεν εμφανίζουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο μέτωπο και τα πόδια. Είναι άλογα λιτοδίαιτα, μεγάλης αντοχής και νευρικής ιδιοσυστασίας.

Φυλή Μεσσαράς

Αρχικά εκτρεφόταν στο οροπέδιο της οροσειράς της Μεσσαράς στον νομό Ηρακλείου, σήμερα εκτρέφεται σε όλη την Κρήτη.
Έχει ύψος 1,32 - 1,42 μ. Το κεφάλι είναι λεπτό και εκφραστικό, ο λαιμός δύνατος, το σώμα στενό, η γραμμή της ράχης ευθεία, τα καπούλια στρογγυλά και οι μηροί μυώδεις. H χαίτη είναι άφθονη και η ουρά μακριά. Τα άκρα είναι λεπτά και μακριά σε σχέση με το σώμα.

Χαρακτηριστικό και αυτής της φυλής είναι ο πλαγιοτροχασμός (αραβάνι ή γεωργαλίδικο τρέξιμο) ο οποίος πιθανότατα προήλθε όπως και στη φυλή Πινείας από διασταυρώσεις με αραβικού τύπου άλογα κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Τα άλογα της Μεσσαράς έχουν κάποιες ομοιότητες με τα άλογα που βρίσκονται σε Μινωικές παραστάσεις, σε νομίσματα και γλυπτά.

Φυλή Σκύρου

Το Σκυριανό αλογάκι είναι το μικρότερο φυσικό αλογάκι του κόσμου.
Με τον όρο φυσικό αλογάκι αναφέρομαι στο ότι η μικροσωμία της φυλής αυτής είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής και όχι ανθρώπινης παρέμβασης. Το αλογάκι είναι αποτέλεσμα προσαρμοστικότητας χιλιάδων ετών σ’ ένα περιβάλλον με λίγη βλάστηση και σκληρές συνθήκες. Όλες οι άλλες μικρόσωμες φυλές που υπάρχουν στον κόσμο είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Το αλογάκι σήμερα έχει ύψος ακρωμίου 1,02 - 1,22 μ. με μικρό κεφάλι και αυτιά. Το σώμα είναι στενό, το στήθος επίπεδο, η ράχη ευθεία, η χαίτη και η ουρά είναι πλούσια. Οι οπλές είναι μαύρες και σκληρές. Τέλος υπάρχει τάση για σύγκλιση των ταρσών. Οι κυριότεροι χρωματισμοί είναι ο ορφνός, ο καστανός και ο φαιός. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σπάνια συναντάται ανθυλλίδα.

Το 2006 δημιουργήθηκε σωματείο με την επωνυμία «Ένω

ση μικρόσωμης φυλής αλόγων Σκύρου» με σκοπό τη διατήρηση, την προστασία και την ευζωία των σκυριανών αλόγων. Τον Οκτώβριο του 2014 η ένωση έγινε ο πρώτος φορέας διαχείρισης ιππικής φυλής στην Ελλάδα έχοντας την ευθύνη για την καταγραφή των Σκυριανών αλόγων και την τήρηση του γενεαλόγιου της φυλής.

Φυλή Ρόδου

Το αλογάκι της Ρόδου έχει βίο παράλληλο με αυτό της Σκύρου μιας και ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Το Ροδίτικο Αλογάκι άρχισε να διαφοροποιείται όταν η Ρόδος περιήλθε υπό Φράγκικη ηγεμονία το 1309 μΧ. και μέχρι την τελική απελευθέρωση του νησιού το 1948. Οι Ιταλοί εκτίμησαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μικρόσωμου αλόγου και την προσφορά του εντάσσοντας το ενεργά στης τοπικές εκδηλώσεις. Το αλογάκι αναφέρεται σε αρκετές μελέτες του Ιταλικού Υπουργείου Γεωργίας των αρχών του 20ου αιώνα.

 Είχε στάβλους ιδικά διαμορφωμένους για το μέγεθος του στο Ιταλικό αρχηγείο οι οποίοι σώζονται ακόμα. Μάθαινε ιππασία σε παιδιά Ιταλών αξιωματικών και έπαιρνε μέρος στις στρατιωτικές παρελάσεις. Μετά την απελευθέρωση το αλογάκι απαξιώθηκε ο πληθυσμός του μειώθηκε και τελικά εξορίστηκε στις άγονες βουνοκορφές του νησιού. Τα τελευταία αλογάκια κατάφερε να μαζέψει ο σύλλογος Φαέθων της περιοχής Αρχαγγέλου. Σήμερα ο πληθυσμός του Ροδίτικου αλόγου αριθμεί μόνο 8 αλογάκια.

Φυλή Θεσσαλίας

Η Θεσσαλική φυλή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αρχαίους μύθους και την ιστορία μας.
Από τα «αήττητα» αυτά άλογα γεννήθηκε ο μύθος των Κενταύρων όπως μας αναφέρει ο Λουκιανός. Θεσσαλικής φυλής ήταν και το άλογο του Μ. Αλεξάνδρου, ο φημισμένος Βουκεφάλας, που τον συνόδευσε σ’ όλες τις εκστρατείες του και τιμήθηκε από αυτόν, όταν πέθανε, σαν σύντροφος και συμπολεμιστής. Το θεσσαλικό άλογο είναι εκπρόσωπος του πεδινού τύπου διότι εξελίχθηκε στον πλούσιο Θεσσαλικό κάμπο.

Κατά τον Απόστολο Ζαφράκα ολόκληρη η θεσσαλική φυλή επιστρατεύθηκε, λόγο των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του για τις ανάγκες του 2ου παγκόσμιου πόλεμου. Δυστυχώς ελάχιστα ζώα επέστρεψαν μετά το τέλος του πολέμου. Το κακό συνεχίστηκε την εποχή του μεσοπολέμου όταν το Υπουργείο Γεωργίας εισήγαγε μεγαλόσωμα άλογα με σκοπό την βελτίωση της φυλής. Σήμερα η φυλή θεωρείται σχεδόν εξαφανισμένη αν και χαρακτηριστικά της φυλής εντοπίζονται σε άλογα στην Θεσσαλία και τη Δ. Μακεδονία. Τα άλογα της Θεσσαλικής φυλής έχουν ύψος 1,32 - 1,47 μ. Το κεφάλι τους είναι μεγάλο, ο λαιμός τριγωνικός, η γραμμή της ράχης ευθεία, η λεκάνη ευρεία αλλά κεκλιμένη, η χαίτη όρθια και η ουρά άφθονη. Το τρίχωμα συνήθως είναι ορφνό, καστανό, ή φαιό. Οι οπλές είναι πάντα σκουρόχρωμες και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εμφανίζονται σπάνια.

Φυλή Ανδραβίδας

Το άλογο της Ανδραβίδας είναι το πιο μεγαλόσωμο και ένα από τα ωραιότερα ελληνικά άλογα το οποίο εξελίχθηκε στην εύφορη ομώνυμη πεδιάδα της Ηλείας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ξενοφών έγραψε τα εγχειρίδιά του που αναφέρονται στην ιππολογία στη Σκυλούντα της Ηλείας.
Όπως αναφέρει ο Ιωάννης Μενεγάτος, κατά τη φραγκοκρατία, όταν η Ανδραβίδα ήταν η πρωτεύουσα του Μοριά, ντόπια άλογα διασταυρώθηκαν με βαριά άλογα των Φράγκων ιπποτών και αργότερα, κατά την τουρκοκρατία, με άλογα ανατολικού τύπου. Στις αρχές του 20ού αιώνα έγιναν αρκετές διασταυρώσεις με αγγλονορμαδικούς επιβήτορες φυλής Nonius, προελεύσεως Ουγγαρίας, παράγωγα των οποίων προορίζονταν για τις ανάγκες του στρατεύματος.

Τα άλογα της φυλής αυτής έχουν ύψος 1,40 - 1,65 μ. H κεφαλή είναι μεγάλη και έχει σχήμα ορθογώνιο, με αυτιά μεγάλα. Το στήθος είναι ευρύ και βαθύ, η γραμμή της ράχης ελαφρώς κοίλη. Οι γλουτοί είναι πολύ καλά αναπτυγμένοι. Τα άκρα είναι σχετικά λεπτά. Τα κυριότερά χρώματα της φυλής είναι το μαύρο, το καστανό και το ξανθό. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στα άκρα και το κεφάλι δεν είναι σπάνια.

Φυλή Ζακύνθου

Τα άλογα της Ζακύνθου δεν είναι φυλή αλλά τύπος Ζακύνθου. Είναι από τα ωραιότερα και κομψότερα άλογα του Ελλαδικού χώρου.
Οι γεννήτορές της προέρχονται από άλογα της Ηλείας που είχαν διασταυρωθεί στις αρχές του 20ού αιώνα και κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου με επιβήτορες αγγλοαραβικής φυλής. 

Εκτρέφονται στη Ζάκυνθο και χρησιμοποιούνται στις άμαξες του νησιού και για ιππασία από τους τουρίστες. Τα άλογα αυτά εκτίθενται στην ετήσια Ιππική Έκθεση της Ανδραβίδας στην κατηγορία των «αγγλοαράβων». Έχουν αρμονική σωματική διάπλαση. Το ύψος ακρωμίου είναι 1,45 - 1,65 μ., και ο συνηθέστερος χρωματισμός είναι ο μαύρος. Την τελευταία δεκαπενταετία υπάρχει μια έξαρση εισαγόμενων αλόγων στο νησί. Τα εισαγόμενα άλογα είναι συνήθως Ανδαλουσίας και Φρέσιαν.

Φυλή Ροδόπης

Ο πληθυσμός των αλόγων της Ροδόπης είναι στην ουσία ένας πληθυσμός της φυλής Πίνδου.
Πήρε το όνομά του για διοικητικούς λόγους όταν προέκυψε ένα γραφειοκρατικό πρόβλημα στην καταγραφή του πληθυσμού. Το άλογο αυτό δεν έχει μελετηθεί ποτέ. Εκτρέφεται στις ορεινές κοινότητες των νομών Ροδόπης και Ξάνθης. 

Το ύψος ακρωμίου είναι 1,25 - 1,45 μ. Οι κυριότεροι χρωματισμοί είναι ο ορφνός και ο φαιός σε όλες τις αποχρώσεις. Συναντώνται και άτομα ξανθά και ισαβέλλεια. Τα περισσότερα άλογα εμφανίζουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (λευκά σημάδια στο μέτωπο και στα πόδια). H κεφαλή είναι αρμονική, η χαίτη και η ουρά πλούσια, το σώμα συμπαγές κυλινδρικό με καλή μυϊκή ανάπτυξη. Οι οπλές είναι σκούρες.

Ελεύθεροι Πληθυσμοί

Σε πολλές περιοχές της χώρας μας υπάρχουν ακόμα και σήμερα ελεύθερα άλογα, που τα περισσότερά ανήκουν στη φυλή Πίνδου. Τα περισσότερα από τα άλογα αυτά είναι αγροτικά ζώα που αφέθηκαν ελεύθερα κάποια στιγμή της ζωής τους.

Άλλα γιατί γέρασαν και δεν μπορούσαν να προσφέρουν άλλες υπηρεσίες στο αφεντικό τους, άλλα γιατί αρρώστησαν και άλλα γιατί δεν τα χρειάζονταν άλλο για αγροτικές εργασίες. Τα άλογα αυτά αναπαράγονται και δημιουργούν κοπάδια.

Γνωστά ελεύθερα κοπάδια υπάρχουν στον Αίνο της Κεφαλονιάς, στη Λέσβο, στις εκβολές του Αχελώου στη νοτιοδυτική Ελλάδα, στην περιοχή της Ηπείρου, στις εκβολές του ποταμού Kαλαμά, και στην περιοχή της Λεπενού Αμφιλοχίας. Στη βόρειο Ελλάδα, στις εκβολές του Αξιού, του Αλιάκμονα και του Έβρου όπως και στο όρος Ροδόπη.

Νίκος Κωστάρας

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ [τεύχη 2 & 4] Περιοδική έκδοση της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας και Διάσωσης των αυτοχθόνων φυλών κατοικίδιων (αγροτικών & οικόσιτων) ζώων.

ΠΗΓΕΣ!http://www.amalthia.org/el ,https://dasarxeio.com/, 
https://www.thepressroom.gr/ellada/, https://hellenicrarebreeds.gr/.

http://www.faethon-rodos.gr/,https://inkomotini.news/,youtube.com,

https://www.inkefalonia.gr/,