Ανθοχώρι Καρδίτσας κρυμμένο σε ελατόφυτη πλαγιά των Αγράφων

Το Ανθοχώρι είναι ένα γραφικό χωριό της Καρδίτσας σε υψόμετρο 700 μ. που περιβάλλεται από πανέμορφη φύση. Απέχει 12 χλμ από το Μουζάκι και 40 χλμ. από την Καρδίτσα. Έχει 215 κατοίκους (απογραφή 2011) που ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τις οικοδομικές εργασίες.

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν «Φλώρισε» και προέρχεται, σύμφωνα με την παράδοση, από τη λατινική λέξη flores που σημαίνει άνθος. Η σημερινή θέση του χωριού δεν συμπίπτει με την αρχική που ήταν στην τοποθεσία «Παληοχώρι». Η μετακίνηση του χωριού πιθανολογείται ότι οφείλεται σε κάποια θανατηφόρα επιδημία.

Το Ανθοχώρι προσφέρεται για όμορφες πεζοπορικές διαδρομές, μέσα από μονοπάτια που διασχίζουν δάση ελάτης. Από τις κορυφές «Μπόλτσιανη», «Ζευγαρολίβαδο», «Προφήτης Ηλίας» και «Δερματάς» ξετυλίγεται μια εκπληκτική θέα προς τον Θεσσαλικό κάμπο και τη Λίμνη Πλαστήρα. Ο ποταμός «Ανθοχωρίτης» με τα άφθονα νερά και τους πανέμορφους καταρράκτες διασχίζει το ελατοδάσος. Πολύ όμορφη είναι η τοποθεσία «εννέα βρύσες» που βρίσκονται σε υψόμετρο 1.500 μέτρων και κάθε καλοκαίρι είναι το σημείο ανταμώματος για τους Ανθοχωρίτες.

Το τοξωτό γεφύρι «Καμάρα» στο ρέμα της «Κορομηλιάς» αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο για τις δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής. Χτίστηκε γύρω στο 1770, έχει ύψος 10 μέτρα και μήκος περίπου 50 μέτρα. Οι πέτρες του είναι από ψαμμίτη, ένα ακατέργαστο πέτρωμα που υπάρχει σε αφθονία στην περιοχή.

Στον δρόμο προς τη λίμνη Πλαστήρα και στην έξοδο του χωριού βρίσκεται ένας υπέροχος ανακαινισμένος παλιός νερόμυλος μέσα σε ένα μαγευτικό φυσικό τοπίο.

Το χωριό, εκτός από το ξεχωριστό φυσικό του περιβάλλον, έχει αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία, όπως ο ναός του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε το 1623 και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που κτίστηκε το 1887.

Την παραμονή της γιορτής του Προφήτη Ηλία γίνεται στο Ανθοχώρι παραδοσιακό γλέντι και ανήμερα λειτουργία στο ομώνυμο εξωκλήσι. Μεγάλο πανηγύρι γίνεται και στις 26 Ιουλίου στη γιορτή της Αγίας Παρασκευής.

ΠΗΓΕΣ:petrinagefiria.com, naturedrone.gr, ellinismos.gr, passenger.gr,

youtube.cpm

Χρυσοβίτσι Αρκαδίας το ελατοσκέπαστο χωριό στην Πελοπόννησο.

 

Σε μια ελατοσκέπαστη πλαγιά, στην Αρκαδία μοιάζει σαν να έχει ακουμπήσει για να ξεκουραστεί ένα χωριό διαφορετικό από τα άλλα. Ένα από τα πιο ορεινά χωριά της Πελοποννήσου που είναι κυριολεκτικά φωλιασμένο μέσα σε ένα ελατοδάσος. Όλα αυτά, λοιπόν, βρίσκονται σε ένα χωριό το οποίο αποκαλείται Χρυσοβίτσι.

Το ελατοσκέπαστο ελληνικό χωριό που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό


Το Χρυσοβίτσι, αυτό το ορεινό χωριό του Νομού Αρκαδίας είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.073 μέτρων σε αυτή την πανέμορφη ελατοσκέπαστη πλαγιά του Μαινάλου. Αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Πελοποννήσου και είναι ένας ιδανικός προορισμός για να ξεκινήσεις τις πρώτες αποδράσεις του φθινοπώρου αλλά και να προγραμματίσεις αυτές του χειμώνα. Πρόκειται για έναν ανακηρυγμένο παραδοσιακό οικισμό δυτικά της Τρίπολης και περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά από αυτήν.

Όπου κι αν γυρίσεις το μάτι σου στο χωριό Χρυσοβίτσι, θα αντικρίσεις καταπράσινα τοπία και τη φύση να οργιάζει. Κάτι που συναντάς μεν σε πολλά μέρη της χώρας αλλά όχι με τη μορφή που είναι εκεί. Ίσως είναι το γεγονός ότι το χωριό αυτό είναι σαν να έχει για σκεπή τα έλατα. Ο οικισμός γίνεται ένα με τα δέντρα και το υπόλοιπο περιβάλλον, δηλαδή την πανίδα που ζει εκεί.

Το Χρυσοβίτσι, ένα από τα ξεχωριστά χωριά της Πελοποννήσου και η ιστορία του

Εκτός από όμορφο, το Χρυσοβίτσι είναι και ένα από τα πλέον ιστορικά χωριά όχι μόνο της Αρκαδίας αλλά ολόκληρης της Πελοποννήσου. Η ιστορία του, μάλιστα, είναι αιώνων καθώς θεωρείται ότι υπάρχει ως οργανωμένος οικισμός από τον 15ο αιώνα. Ιστορικά ευρήματα έδειξαν ότι το αποκαλούσαν επίσης Ξοβίτζι ή Ξωβίτσι ενώ κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης αποτέλεσε σημαντικό κέντρο δράσης και αντίστασης των επαναστατών του 1821.

Εξάλλου πολλοί αγωνιστές της Επανάστασης είχαν σαν γενέτειρά τους το Χρυσοβίτσι. Ένας από αυτούς ήταν ο ξακουστός Κουντάνης, ξάδερφος του Κολοκοτρώνη. Αν βρεθείς στο χωριό Χρυσοβίτσι, μην χάσεις την ευκαιρία να επισκεφθείς το Μουσείο Δασικής Ιστορίας Μαινάλου. Πρόκειται για το κτήριο που κάποτε λειτουργούσε σαν εργοστάσιο επεξεργασίας ξυλείας.



Στην κρίσιμη καμπή της εθνεγερσίας λοιπόν, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προσέφυγε στην Παναγία, ζητώντας βοήθεια. Η Παναγιά τον άκουσε. Και η φλόγα της επανάστασης ξαναφούντωσε στις ψυχές των ελλήνων. Δείτε πώς περιγράφει ο ίδιος τα απομνημονεύματά του το θαύμα που βίωσε. Με την ταπεινότητα ενός πραγματικού ήρωα, με την ορθολογική προσέγγιση ενός πραγματικού μαχητή:

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν.

Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο… άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. -Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλικάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή του»

21 χιλιόμετρα από την Τρίπολη ανηφορίζοντας το Μαίναλο και σε υψόμετρο 1070 μέτρα συναντάμε το ιστορικό χωριό Χρυσοβίτσι. Ένα χωριό μέσα στο βουνό με τα έλατα. Για το λόγο αυτό υπήρξε μεγάλο υλοτομικό κέντρο τον περασμένο αιώνα. Η ιστορία μας ξεκινάει το 1939 όπου στο χωριό κατασκευάζεται ένα μεγάλο εργοστάσιο ξυλείας, το πρώτο κρατικό εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου, που συνέχισε την λειτουργία του έως το 1972 όπου και κλείνει οριστικά. Από το 2010 στον ιστορικό αυτό χώρο δημιουργείται το Μουσείο Δασικής Ιστορίας Μαινάλου είναι μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία της βιομηχανικής επανάστασης στον αρκαδικό χώρο και στη σημασία του Μαινάλου στην ιστορία του τόπου, ως κρησφύγετο και ορμητήριο των Αρκάδων της επανάστασης του ‘21 αλλά και την παροχή πρώτων υλών στην επιβίωση των κατοίκων και όχι μόνο.

Στο μουσείο λειτουργούν εκθέσεις εργαλείων και πρακτικών υλοτόμησης και επεξεργασίας του ξύλου. Αναβιώνει έτσι μια ολόκληρη σελίδα της Αρκαδίας. Γίνονται επίσης περιβαλλοντολογικά σεμινάρια ευαισθητοποίησης του κοινού στο ζήτημα της προστασίας του δάσους και της ορθολογικής χρήσης των πρώτων υλών.

Το μουσείο αξιοποιώντας τον μηχανολογικό εξοπλισμό του εγκαταλελειμμένου εργοστασίου που συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε γι’ αυτό το σκοπό, ξαναζωντανεύει και εξηγεί για χάρη των επισκεπτών τη λειτουργία του παλαιού εργοστασίου. Επίσης παρουσιάζεται όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τη λήψη, επεξεργασία και αξιοποίηση της ξυλείας από τον άνθρωπο κατά την εποχή λειτουργίας του πριστηρίου. Παράλληλα παρουσιάζεται η χλωρίδα και πανίδα του Μαινάλου, ο κύκλος ζωής του δάσους και προβάλλεται η οικολογική σημασία του δάσους, ενώ αναδεικνύεται ο ρόλος της επιστήμης της δασολογίας στην αειφορική διαχείριση του δασικού πλούτου.

Αξίζει να πούμε πως ήταν το πρώτο εργοστάσιο που έγινε το 1939 στο Χρυσοβίτσι της ορεινής Αρκαδίας. Την ίδια χρονιά λειτούργησαν κι άλλα τέτοια εργοστάσια, στην Αρτεμισία του Ταϋγέτου, στα Φουρνά της Ευρυτανίας, στο Περτούλι Τρικάλων και στα ορεινά του νομού Σερρών, τα οποία δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της προσπάθειας για την προστασία και την αξιοποίηση του δημόσιου δασικού πλούτου.

Το εργοστάσιο, στο Χρυσοβίτσι Μαινάλου, με την ατμομηχανή που είχε για να δίνει κίνηση στα μηχανήματά του, παράλληλα με το σκοπό που δημιουργήθηκε έδινε ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό. Το Χρυσοβίτσι ήταν το μοναδικό χωριό της Πελοποννήσου που είχε ρεύμα από το 1940. Στα υπόλοιπα χωριά της περιφέρειας το ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε τουλάχιστον 25 χρόνια αργότερα.

ΠΗΓΕΣ:https://www.gargalianoionline.gr/,https://www.arcadiaportal.gr/,https://wetravel.gr/, https://www.olympia.gr/, youtube.com,

Μπαλκόνι του Αιγαίου η Κύμη με τα άγνωστα μονοπάτια .

               

Στην Κύμη, στο μπαλκόνι του Αιγαίου! Βουτιά κυριολεκτικά και μεταφορικά! Στα άγνωστα μονοπάτια της και στο απέραντο Αιγαίο! Στο χωριό των καπεταναίων, με τα γραφικά σπίτια και σοκάκια, φημισμένη για τα ιδιαίτερα παραδοσιακά μπαλκόνια της. Με τη σχολή εμποροπλοιάρχων (εξ αυτού και η παράδοση των καπεταναίων), τον αείμνηστο Γιώργο Παπανικολάου, ( γνωστός από το ομώνυμο τεστ πρόωρης διάγνωσης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας), τον παραδοσιακό μπακλαβά και τα αμυγδαλωτά της, τα παραδοσιακά χειροτεχνήματα απο κουκούλια. Με την υπέροχη πλατεία της, το λαογραφικό της μουσείο και το λιμάνι της. Εμείς θα περπατήσουμε κάποια από τα όμορφα μονοπάτια της, (μέσα σε πυκνή βλάστηση και με απίστευτη περιμετρική θέαση) μια διαδρομή με πολλές εναλλαγές και θα βουτήξουμε στο γαλάζιο του Αιγαίου!

Βρισκόμαστε στα περίχωρα της Κύμης! Θα ξεκινήσουμε την πεζοπορία μας, σε αγροτικό δρόμο ενός χιλιομέτρου και καθώς θα αφήνουμε τον οικισμό και θα μπαίνουμε προς το δασωμένο περιβάλλον, η έντονη βλάστηση θα αρχίσει να μας εντυπωσιάζει. Δεν προϊδεάζει τίποτα για αυτό που θα ακολουθήσει.

Πρώτο σημείο θέασης ο καταρράκτης με τις γούρνες ή αλλιώς γούβες όπως συνηθίζεται να τις λένε εδώ! Θα περάσουμε ανάμεσα από φτέρες και ψηλά πλατάνια, ενώ το υγρό στοιχείο ξεκινά να κάνει την εμφάνισή σου έντονη.

   

Αφήνουμε αυτό το ιδιαίτερο τοπίο και συνεχίζουμε ανηφορικά σε ένα πολύ παιχνιδιάρικο μονοπάτι, με γεφυράκια και σκαλίτσες σε κάποια σημεία. «Το μονοπάτι της ζούγκλας» έτσι το βάφτισα εγώ, αφού είναι τόσο πυκνή η βλάστηση που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο τροπικό μέρος. Όσο για τους ήχους που ακούς είναι το κάτι άλλο. Πάρα πολλά πτηνά δίνουν χορωδία και το νερό κελαρύζει δίπλα στα πατήματά μας. Σκαλάκια χωμάτινα που και που και οπωσδήποτε μπατόν όταν αλλάζει το υψόμετρο, θα βοηθήσουν ώστε μετά από 1.5 χιλιόμετρο να φτάσουμε σε πλάτωμα, με βρύσες και παγκάκια και ένα μεγάλο πλάτανο για ξεκούραση από αυτή την μικρή αλλά όμορφη ανάβαση.

Αφού ξεδιψάσουμε στην πηγή που θα συναντήσουμε, θα συνεχίσουμε ελαφρώς ανηφορικά σε ανοιχτό και άγριο τοπίο, όπου αγναντεύουμε τα Κοτύλαια όρη αριστερά μας. Μπροστά μας θα εμφανιστεί σιγά σιγά ο εντυπωσιακός όγκος από το Ορτάρι, όπου πρόκειται για την υψηλότερη ορθοπλαγιά στην Ευρώπη που ξεκινάει από θάλασσα. η χαράδρα εντυπωσιακή όσο και η περιμετρική θέαση. Στα δεξιά της διαδρομής μας, αγναντεύουμε το Αιγαίο Πέλαγος και κάποια από το σπίτια της Κύμης.

Η διαδρομή μας στο τελευταίο κομμάτι θα μας οδηγήσει στο κάστρο της Κύμης, το οποίο προσφέρει πανοραμική θέα! Πρόκειται για Βυζαντινό κάστρο που είναι άγνωστο πότε ακριβώς κτίστηκε. Τον 13ο αιώνα έγιναν κάποιες τροποποιήσεις και ενισχύσεις της οχύρωσης.Βρίσκεται σε απόκρημνο βράχο βόρεια της Κύμης στην Εύβοια, πάνω από το χωριό Χηλή και τη Μονή Σωτήρος. Όταν ο καιρός είναι καθαρός, βλέπουμε την Σκόπελο και την Αλλόνησο ενώ πιο κοντά μας βρίσκεται η πρασούδα, η Σκυροπούλα και η Σκύρος.

Όσες φορές επισκέφτηκα το κάστρο πρωί για να δω την ανατολή, στο μυαλό μου έρχεται το τραγούδι « είναι όμορφα σου λέω, όταν χαράζει στο Αιγαίο». Σκέτη μαγεία!

Λόγω της περίοπτης θέσης του, χρησίμευε και σαν φρυκτωρία, για την μετάδοση σημάτων με φωτιές προς τη Σκύρο, τις Σποράδες, το Άγιο Όρος, αλλά και προς το Αυλωνάρι, στο εσωτερικό της Εύβοιας.

Ακριβώς κάτω από τα τείχη του κάστρου, στέκει το όμορφο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου να ατενίζει το ιερό του το απέραντο γαλάζιο, αφού από εκεί είναι και η ανατολή. Θα βγάλουμε τις φωτογραφίες μας με φόντο αυτή τη μαγευτική θέα και κατηφορίζοντας θα συναντήσουμε ακόμη ένα ξωκκλήσι στο δρόμο μας, των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Κάποια στιγμή θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής γεμάτοι με πανέμορφες εικόνες από την περιοχή, που δεν θα πιστεύετε ότι η Κύμη κρύβει τέτοιες ομορφιές.

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που θα σας ξαναπάμε στον τόπο καταγωγής μου.

Ειρήνη Μπαμπαλή

Σας περιμένουμε!

       

ΠΗΓΕΣ:https://ireneshealthylife.com/sto-mpalkoni-toy-aigaioy-kai-ta-agnosta-monopatia-toy/

Κερύνεια - Η Ευρωπαϊκή πόλη υπό κατοχή (βΙντεο)-Ο δρόμος προς την Κερύνεια (ποίημα )

 

Ο δρόμος προς την Κερύνεια – του Κώστα Π. Μιχαηλίδη

19/07/2014

Ο δρόμος πάει λοιπόν προς την Κερύνεια.

Λίγο πιο πέρα βλέπεις τα βουνά

Μια υποψία η θάλασσα.

‒Τα βουνά δεν είναι από σάρκα,

μου είπες.

Μένουν απλώς εκεί που ήταν πάντα.

Τους πεθαμένους ποιος τους λογαριάζει;

Πάνω σε μια πλαγιά,

στην κορυφή του αγίου Ιλαρίωνα

ή στο ακρογιάλι;

Δεν φτάνει ένα καμπαναριό

ούτε το δέντρο στην πλατεία του Μπέλλα-Παΐς

να τους λυτρώσει.

Ο χαμός περισσεύει

μέσα στους δρόμους

εκεί που χτες ακόμα

οι άνθρωποι έπαιζαν το ανύποπτο παιγνίδι τους.

Πόσα χρόνια στέκει αυτό το κάστρο;

Ανεβαίνεις απάνω του

όπως πριν οκτώ αιώνες.

Η πέτρα βαριά, η καταπακτή

γυρίζει όπως ο μύλος στο βυθό της γης.

Φωνή χαμένη που έρχεται και ξανάρχεται.

Στην Κερύνεια

που έγινε όνειρο

πόσο μας πνίγει τούτος ο καιρός

ασήκωτος ο καιρός που την πατά.

Προς τα πού;

Μάταια κοιτάζεις τα βουνά.

Αυτόν τον δρόμο τον έχουν κλείσει.

Κτυπούν ακόμα τον βράχο,

δένουν το βουνό όπως τότε

που οι κόρες του Ωκεανού θρηνούσαν

κάτω απ’ τον ίσκιο του.

Οι ελιές όμως

που ρίζωσαν μαζί με τον κύκλο του ήλιου

ξέρουν να περιμένουν.

Πέρασαν μέσ’ από την τραγωδία του ονείρου

που γίνεται χώμα, κρασί, λεμονανθός

που γίνεται ποτήρι πάνω σ’ ένα τραπέζι

ενώ οι άνθρωποι γύρω κάθονται να ξεδιψάσουν

στο φτωχό σπίτι του ψαρά

που διάφανο άπλωσε για να χωρέσει ένα καράβι

βουλιαγμένο πριν τρεις χιλιάδες χρόνια στον βυθό.

Δεν τον αφήνεις αυτόν τον δρόμο

τον φραγμένο με συρματοπλέγματα.

Βουλιάζει κι αυτός μέσα σου όπως το καράβι

σε πληγώνει μαζί με το σίδερο που τον φράζει

σε διαπερνά όπως τα χώματα το φως.

Τους πεθαμένους δεν μπορείς να τους ξεχάσεις.

Θα σε κυνηγήσουν οι Ερινύες

σ’ αυτό τον δρόμο που πάει προς την Κερύνεια.

ΠΗΓΗ: https://frear.gr/,https://hellas2day.gr/,https://pixabay.com/el/

Η ομορφιά της Κερύνειας είναι απαράμιλλη. Όσοι την έζησαν τη θυμούνται ελεύθερη ν’ ακμάζει. Εμείς, οι νεότεροι, έχουμε ακούσει ιστορίες και την έχουμε πάντα στον νου μας πάνω στα σχολικά μας τετράδια. Την έχουμε τραγουδήσει και έχουμε απαγγείλει πολλές φορές τους στίχους λυπητερών ποιημάτων, όπως το “Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας”.

Περνώντας στην άλλη πλευρά του Πενταδακτύλου, αντικρίζεις μια Κερύνεια η οποία αλλάζει και δεν θυμίζει σε τίποτα τις ιστορίες που είχες ακούσει, παρά μόνο από κάποια σημάδια του παρελθόντος, αφημένα στο έλεος του χρόνου.

Οι Τούρκοι κατακτητές κλειδώνουν διαρκώς τετελεσμένα, τα οποία δημιουργούν μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ αυτή των προγόνων μας. Το διαπιστώσαμε κατά την περιήγησή μας στην περιοχή.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες ανάπλασης στο λιμανάκι της πόλης, με σκοπό την προσέλκυση περισσότερων τουριστών. Την ίδια ώρα, όλη η περιοχή από την Κερύνεια μέχρι τον Καραβά κι έπειτα την Λάπηθο, συνεχώς αναπτύσσεται. Σύγχρονες κατοικίες, πανεπιστήμια, μαγαζιά και διεθνείς επωνυμίες συνθέτουν το σκηνικό.

ΠΗΓΗ: https://reporter.com.cy/, youtube.com,https://city.sigmalive.com

Being an Islander_ Ντοκιμαντέρ για τη νησιωτοκότητας στο Αιγαίο

Ένα ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται τις ιδέες της νησιωτικότητας, της κινητικότητας και της διαχρονικής ανθρώπινης παρουσίας στο Αιγαίο

Το κυκλαδίτικο νησί της Σίφνου επιλέχθηκε ως «ερευνητικό μοντέλο», για να διευκρινιστεί, από ανθρωπολογική άποψη, τι καθορίζει τις νησιωτικές ταυτότητες στην Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή όπου διασταυρώνονται η ευρωπαϊκή, η ασιατική και η αφρικανική βιογεωγραφική ιστορία και εξέλιξη.

Αυτή η ταινία οπτικής ανθρωπολογίας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ευρύτερου ερευνητικού έργου « Being an Islander »: Art and Identity of the Larger Mediterranean Islands (2500 BCE-300 CE) (2019-2023) που κορυφώνεται με μια μεγάλη έκθεση που εγκαινιάζεται στις 21 Φεβρουαρίου 2023- 4 Ιουνίου 2023 στο Fitzwilliam Museum/University of Cambridge, UK. Δημιουργήθηκε από την Δρ. Α. Χριστοφιλοπούλου, Επιμελήτρια Ελληνικών, Κυπριακών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων στο Μουσείο Fitzwilliam, Cambridge, και τον Δρ. Δημήτριο Μπούρα, κοινωνικό ανθρωπολόγο ερευνητή και σκηνοθέτη

Η παραγωγή του ντοκιμαντέρ είναι μια δημιουργική και οργανική έκβαση του έργου, τόσο σε επίπεδο έρευνας όσο και σε επίπεδο συμμετοχής του κοινού. Τα μουσεία σπάνια συνεχίζουν να δημιουργούν ντοκιμαντέρ και όταν το κάνουν είναι συνήθως μονοθέμα και ασχολούνται με την προώθηση μιας συγκεκριμένης έκθεσης.
Αυτό το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τις ιδέες της νησιωτικότητας, της κινητικότητας και της διαχρονικής ανθρώπινης παρουσίας στο Αιγαίο , χρησιμοποιώντας ως μελέτη περίπτωσης το νησί της Σίφνου. Χρησιμοποιεί μεθοδολογία από τους τομείς της οπτικής ανθρωπολογίας, της εμπειρικής αρχαιολογίας και της αρχαιολογίας των αισθήσεων, καθώς και εθνογραφική διερεύνηση στον τομέα των νησιωτικών μελετών.

Το ντοκιμαντέρ « Being an Islander » προβλήθηκε για πρώτη φορά την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Σίφνου «Μαριάνθη Σίμου».

Το ντοκιμαντέρ επιδιώκει να κάνει ορατή τη σύνθεση των πολύπλευρων δυνάμεων που συνέβαλαν στην ποικιλομορφία και τα πολλαπλά επίπεδα μνήμης αυτού του ανθρώπινου οικοσυστήματος. Το έργο επιχειρεί να διαπεράσει τις παγωμένες, μονοθεματικές εικόνες μιας νοσταλγικής (τουριστικής) Μεσογείου και να δώσει χώρο στις αφηγήσεις των κατοίκων της. Η πολυφωνία των νησιωτών μας θυμίζει ότι το Αιγαίο δεν είναι απλώς ένα γραφικό καταφύγιο, τα νησιά δεν αποτελούν νεφελοκοκκυγία, δεν περιγράφουν μια αφαίρεση του «κοινωνικού». Ένα μωσαϊκό διαφορετικών φωνών μας καλεί να ξεδιπλώσουμε μαζί τους τη συνύπαρξη αντιθέσεων και συγκλίσεων, τη συμβίωση διαφορών και ομοιοτήτων, υπενθυμίζοντας την αξία των δεσμών.


Τα γυρίσματα διήρκεσαν ενάμιση ολόκληρο χρόνο με την ενεργή συμμετοχή είκοσι έξι κατοίκων καθώς και ακαδημαϊκών συνεργατών, μεταδιδακτορικών ερευνητών και τεχνικών συμβούλων, που μαζί απάντησαν στις ίδιες ερωτήσεις: «Τι σημαίνει να είσαι νησιώτης;» , «Τι ρόλο παίζει το φυσικό περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι του νησιού στη διαμόρφωση της νησιωτικής ζωής και πολιτισμού;», «Πόσο σημαντική είναι η άυλη κληρονομιά στο νησί και πώς εκδηλώνεται στη ζωή των κατοίκων;»

Αυτή η διαπλοκή και η ανταλλαγή απόψεων, εμπειριών και τρόπων ζωής και αντιμετώπισης των δυσκολιών, μεταξύ ερευνητών και μελών της κοινότητας, επέτρεψε τη φυσική τους αλληλεπίδραση, τη συμμετοχή των μελών της κοινότητας στους ερευνητικούς στόχους του έργου διαμορφώνοντας τα αποτελέσματα του ντοκιμαντέρ. Τα μέλη της νησιωτικής κοινότητας δεν είναι απλώς συνεντευξιαζόμενοι, όπως στην προηγούμενη πρακτική τεκμηρίωσης, αλλά είναι ισότιμοι ερωτηθέντες και επηρεάζουν τα ερευνητικά θέματα, καθιστώντας έτσι το ντοκιμαντέρ άσκηση κοινοτικής συμμετοχής, συν-δημιουργίας και δέσμευσης εκτός των ορίων της παραδοσιακής ακαδημαϊκής κοινότητας.

Το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε με τη γενναιόδωρη υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος , καθώς και με την ευγενική άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού και τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Σίφνου Κυκλάδων .

Την πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ υποστηρίζει η ZANTE FERRIES ANMEZ , η οποία στήριξε και τα γυρίσματα στη Σίφνο παρέχοντας δωρεάν εισιτήρια για τη μεταφορά του πληρώματος και του εξοπλισμού.

Η νησιωτικότητα ως κοινωνική κατασκευή και μορφή κοινωνικής και πολιτισμικής ταυτότητας. Τι σημαίνει να ζεις σε έναν τουριστικό «παράδεισο» 365 μέρες το χρόνο;
Ένα ταξίδι στο χρόνο, το χώρο και τις ανθρώπινες ψυχές - αυτές των νησιωτών. Μέσα από τις αφηγήσεις των κατοίκων, ένα μωσαϊκό διαφορετικών φωνών διαπερνά τις μονοθεματικές εικόνες μιας νοσταλγικής Μεσογείου, καλώντας μας να ξεδιπλώσουμε τη συνύπαρξη αντιθέσεων και συγκλίσεων, τη συμβίωση των διαφορών, υπενθυμίζοντας την αξία των ανθρώπινων δεσμών.

Το να είσαι νησιώτης
Μπορεί να είναι μοίρα, επιλογή
ή απλή τύχη.
Ανάγκη.
Και είναι τόσο ρομαντικό όταν το κοιτάζει κανείς από μακριά.
Τι σημαίνει όμως πραγματικά;
Ένα κομμάτι γης, που επιπλέει στη θάλασσα για εκατομμύρια χρόνια.
Μια κληρονομιά τόσο βαθιά και ριζωμένη και ταυτόχρονα τόσο εύθραυστη, που χρειάζεται συνεχή φροντίδα και προστασία.
Μια επιμονή που αψηφά τις συνθήκες, τις άσχημες καιρικές συνθήκες, τις ελλείψεις και τις ελλείψεις.
Μια πειθαρχία που εξισορροπεί την ακραία ελαφρότητα και ευδαιμονία του καλοκαιριού με το σκοτάδι και τη μοναξιά του χειμώνα.
Μια οξυδέρκεια να γνωρίζεις τι είναι καλή ανάπτυξη και τι απειλή.
Το να είσαι νησιώτης είναι να είσαι φρουρός.
Του παρελθόντος,
του παρόντος,
των συνόρων,
απτών και άυλων, εξίσου.
_________________________________
• Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης TiDF25. Μάρτιος 2023. Βραβείο Κοινού Fischer.
• Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου Ινδίας. Καλκούτα, Ινδία Μάιος 2023. Καλύτερο ντοκιμαντέρ.
• PRISMA Rome Independent Film Awards. Μάιος 2023, υποψήφιος για το καλύτερο Doc μεγάλου μήκους.
• Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Boden. Boden, Σουηδία. Μάιος 2023. Επίσημη Επιλογή.
• Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πόλης της ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ. Μάιος 2023.Φιναλίστ.
• Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου. Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο. Μάιος 2023. Φιναλίστ.
• Φεστιβάλ Μικρών Νησιών. Αύγουστος 2023. Τιμητική Επιλογή.
_________________________________
Σκηνοθεσία: Δημήτριος Μπούρας
DOP: Ορέστης Σεφέρογλου
Επιμέλεια: Μάνος Μακρυγιαννάκης
Πρωτότυπη Μουσική: Κώστας Γρούντας
Εταιρία παραγωγής: ArkLab Limited

ΠΗΓΕΣ: vimeo.com, travel.gr, https://islander.fitzmuseum.cam.ac.uk/

Τουρλίδα: Εκεί όπου το αλάτι σχηματίζει ένα… μοναδικό τοπίο- Η Αμάλθεια και το Άλας (video)

Η Μαύρη Αλυκή του Μεσολογγίου είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά μέρη της Ελλάδας που σίγουρα έχεις ακούσει. Ενδεχομένως, όμως, να μην έχεις πλήρη εικόνα του πώς είναι. Εκεί λοιπόν, στην Αιτωλοακαρνανία βρίσκεται η Τουρλίδα και η λιμνοθάλασσα με το περίφημο αλάτι Μεσολογγίου.

Ένα μικρό νησί έξω από το Μεσολόγγι που απολαμβάνει τη θέα από το μοναδικό παζλ που δημιουργεί το αλάτι στην περιοχή, όπως αναφέρει το exploringgreece.tv. Το θέαμα είναι άκρως εντυπωσιακό ακόμη κι αν περνάς κοντά με το αυτοκίνητο. Οι εικόνες από ψηλά πάντως είναι ακόμη πιο μαγικές.
Το μικρό νησί Τουρλίδα στο Μεσολόγγι

Η Τουρλίδα είναι λοιπόν το μικρό νησί έξω από το Μεσολόγγι το οποίο συνδέεται με έναν δρόμο που διασχίζει την λιμνοθάλασσα. Παλιότερα ήταν το λιμάνι της πόλης. Παλιότερα λοιπόν σε εκείνο το σημείο γινόταν η φόρτωση του αλατιού το οποίο παραγόταν στις δύο αλυκές της περιοχής. Και μάλιστα δεν μιλάμε για μια απλή και εύκολη διαδικασία. Αντιθέτως απαιτούσε να γίνουν μεταφορές ακόμη και με το χέρι ή με σιδηροδρομικά βαγονέτα. Αν πας ποτέ στην περιοχή και μιλήσεις με τους ντόπιους θα έχουν να σόυ διηγηθούν διάφορες ιστορίες από τα παλιά.Θα σου μιλήσουν για ιστορίες άλλων εποχών. Και πάντα πρωταγωνιστής θα είναι το αλάτι Μεσολογγίου. Ο θησαυρός της περιοχής. Το αγνό και λευκό χρυσάφι της λιμνοθάλασσας. Σαν κοιτάξεις από ψηλά, οι Αλυκές μοιάζουν με ένα παζλ που έχει πολλά και πολλές φορές όμοια κομμάτια.ου διη
Οι Αλυκές Μεσολογγίου και η ιστορία τους

Η παραγωγή του αλατιού στις αλυκές Μεσολογγίου γίνεται με μια απλή και για να πούμε την αλήθεια, πανάρχαια μέθοδο. Ουσιαστικά το αλάτι παράγεται από την εξάτμιση της θάλασσας με την βοήθεια του ήλιου και του ανέμου. Οι Αλυκές Μεσολογγίου αγγίζουν σε έκταση τα 11.500 στρέμματα ενώ όσον αφορά την παραγωγή τους σε αλάτι, φτάνουν περίπου τους 130.000 τόνους ετησίως.

Η δεύτερη Αλυκή, η λεγόμενη μαύρη στην περιοχή Τουρλίδα έχει έκταση 2.500 στρέμματα και παράγει 15.000 τόνους. Το Μεσολόγγι έχει τη μεγαλύτερη παράδοση στην αλατοποιία στην Ελλάδα. Πρόκειται για ιστορία αιώνων η οποία εκτυλίσσεται στα ζεστά και ρηχά νερά της λιμνοθάλασσας. Ένα μέρος με το χρυσάφι της Ελλάδας που έχει άσπρο χρώμα και νοστιμίζει τη ζωή μας καθημερινά…

 

Μια επίσκεψη στο Μουσείο Άλατος στο Μεσολόγγι στις αλυκές της Τουρλίδας, ήταν αρκετή για να εμπνεύσει το δημιουργό Τεύκρο Σακελλαρόπουλο. Η ιδέα έγινε ταινία, η οποία μας προκαλεί να δούμε τα πράγματα αλλιώς και φυσικά να επισκεφτούμε αυτό το υπέροχο μουσείο και να απολαύσουμε το ιδιαίτερο τοπίο της περιοχής.

ΠΗΓΕΣ: exploringgreece.tv iAitoloakarnania.gr, youtube.com,

Οι πιο σοβαροί κίνδυνοι για τον πλανήτη - Ημέρα της Γης 22 Απριλίου 2024(video)

Αυτοί είναι οι πιο σοβαροί κίνδυνοι για τον πλανήτη τα επόμενα χρόνια


Σύμφωνα με την έκθεση Global Risks Report 2023 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Οι 10 κορυφαίοι κίνδυνοι παγκοσμίως σύμφωνα με την έκθεση Global Risks Report 2023 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Καθώς ξεκινά το 2023, ο κόσμος αντιμετωπίζει μια σειρά από κινδύνους που μοιάζουν τόσο πρωτοφανείς και άγνωστοι όσο και απίστευτα οικείοι. Έχουμε μια επιστροφή των «παλαιότερους» κινδύνους, όπως ο πληθωρισμός, το κόστος ζωής, οι εμπορικοί πόλεμοι, οι εκροές κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές, οι εκτεταμένες κοινωνικές αναταραχές, οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις και η απειλή του πυρηνικού πολέμου, τους οποίους λίγοι από τους ηγέτες αυτής της γενιάς και διαμορφωτές δημόσιας πολιτικής έχουν βιώσει.

Οι παραπάνω κίνδυνοι ενισχύονται από μια σειρά εξελίξεων στο τοπίο των παγκόσμιων κινδύνων που περιλαμβάνουν τα μη-βιώσιμα επίπεδα χρέους, τη χαμηλή ανάπτυξη, τις χαμηλές παγκόσμιες επενδύσεις, την απο-παγκοσμιοποίηση, την ταχεία και ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνολογίας, τις σοβαρές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Όλα αυτά συγκλίνουν για να διαμορφώσουν μια αβέβαιη και ταραχώδη δεκαετία.
Global Risks Report 2023

Η έκθεση Global Risks Report 2023 διερευνά ορισμένους από τους πιο σοβαρούς κινδύνους που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε την επόμενη δεκαετία. Καθώς βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας εποχής χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλής συνεργασίας, οι σκληρότεροι συμβιβασμοί κινδυνεύουν να διαβρώσουν τη δράση για το κλίμα, την ανθρώπινη ανάπτυξη και τη μελλοντική ανθεκτικότητα.

«Η έκδοση 2023 της Global Risks Report 2023 αναδεικνύει τους πολλαπλούς τομείς στους οποίους ο κόσμος βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Αποτελεί έκκληση για δράση, για να προετοιμαστούμε συλλογικά για την επόμενη κρίση που μπορεί να αντιμετωπίσει ο κόσμος αντιμετωπίσει και, με τον τρόπο αυτό, να διαμορφώσουμε μια πορεία προς έναν πιο σταθερό, ανθεκτικό κόσμο» σημειώνεται στον πρόλογο της Έκθεσης.

Οι 10 κυριότεροι κίνδυνοι για τα επόμενα δύο χρόνια 

1. Το υψηλό κόστος διαβίωσης
2. Οι φυσικές καταστροφές και τα ακραία καιρικά φαινόμενα
3. Οι γεωοικονομικές αντιπαραθέσεις
4. Η αποτυχία αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης
5. Η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και η κοινωνική πόλωση
6. Οι περιβαλλοντικές ζημιές μεγάλης κλίμακας
7. Η αποτυχία προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή
8. Το διάχυτο έγκλημα και η διαρκής ανασφάλεια στον κυβερνοχώρο
9. Η εξάντληση φυσικών πόρων
10. Η ακούσια μετανάστευση μεγάλης κλίμακας

Αξίζει να σημειωθεί πως 5 από τους 10 κινδύνους είναι περιβαλλοντικοί, τρεις κοινωνικοί, ένας τεχνολογικός, και ένας γεωπολιτικός.

Οι 10 κυριότεροι κίνδυνοι για την επόμενη δεκαετία

1. Η αποτυχία αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης
2. Η αποτυχία προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή
3. Οι φυσικές καταστροφές και ακραία καιρικά φαινόμενα
4. Η απώλεια της βιοποικιλότητας και η κατάρρευση των οικοσυστημάτων μεγάλης κλίμακας
5. Η ακούσια μετανάστευση μεγάλης κλίμακας
6. Η εξάντληση των φυσικών πόρων
7. Η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και η κοινωνική πόλωση
8. Το διάχυτο έγκλημα και η διαρκής ανασφάλεια στον κυβερνοχώρο
9. Οι σοβαρές γεωοικονομικές αντιπαραθέσεις
10. Οι περιβαλλοντικές ζημιές μεγάλης κλίμακας

Παρατηρούμε ότι σε βάθος δεκαετίας αυξάνονται οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι και μειώνονται οι κοινωνικοί, ενώ σταθεροί παραμένουν ο τεχνολογικός, και ο γεωπολιτικός.

Πηγή: weforum.org,ecozeen.gr, youtube.com,ypaithros.gr, e-larissa.gr,